Anı

Babalar günü ile ilgili bir anımı sizlerle paylaşmak istedim. Yıl 1977. Üniversite öğrencisiyim. Ailemden uzakta okuyorum. Öğrenci olaylarının çok olduğu yıllar. Okullarda boykotlar, her gün ölüm korkusu ile ders işliyoruz.

Birgün bir arkadaşım sonraki günün babalar günü olduğunu söyledi. O yıllar her evde telefon yok. Cep telefonu hiç yok. Telgraf çekerek kutlamak istedim. Hızlı gitmesi için yıldırım telgraf çektim.

Gece yarısı motosikletle ulaştırmış postacı. Ailem de heyecanlanmış. Kötü bir haber geldi diye kardeşlerim ağlamaya başlamışlar. Bir türlü açmaya cesaret edememişler kapıyı. Babamı beklemişler.

Babam kapıyı açmış ve telgrafı almış. Okuduğunda şok olmuş. Bir hafta önceden kutlama. Gülsün mü ağlasın mı şaşırmış.

Her yıl babalar gününde bu anımı anlatıp güleriz. Hala babalar gününün tarihini karıştırırım.