- Kategori
- Şiir
Anılar
Şahlanmış bir at gibi
Zamanın kırbacıyla koşuyor usuma…
Neler yaşamışım, neler…
Unutmuşum, unuttuğumu sanmışım belki!
Bir sözcük, bir hıçkırık, bir koku,
Hatta ufacık bir ekmek kırıntısı
Geçmişe taşıyor beni.
Bazı anılar gülümsetiyor,
Oysa yaşarken ne çok ağlatmıştı beni.
Bazıları kahkahayla güldürüyor,
Yaşadığım anın acemiliğine, şaşkınlığına…
Çoğu anılar da ağlatıyor, iç çektiriyor.
Neden sustum,
Kırmayayım, kırılırlar endişesi veya
Ayıp olmasın diye mi sadece?
Beni tuz buz ediyorken
Niçin sustum ki ben!
Her nedense
Vaktiyle zamanında
Vermediğim, veremediğim cevaplar
Hayıflanarak suskunluğuma inat
Kitap olmuş içimde…
Artık bilinsin istiyorum!
Harika Ufuk