Anımsadıklarımdan dip Notlar

Anımsadıklarımız!

Aşk veya dostluk nedir? Nedir anlamında saklanmayalım ikiside aslında bir yüreğin anlattığı en güzel hikayelerin anlam yüklü parçacıklarıdır. Bazen düşlerim düşündüklerimi en mahrem ve en derin yerinden. Tanımlanmalarının nasıl yapılabileceğini düşündüm. Düşündüm düşledim karmaşalardan kurtulamadım.Hala cevabını aramaktayım kaldırım taşları arasında.

Ara Not:“epica dinliyorum”

Kaldırım taşları arasında gördüğüm yeryüzüne ulaşma çabasını fotosenteze harcamaktan vazgeçmiş Birkaç yeşil bitki sonrasındakiler onların arasında onlara sevişme teklifi eden miyadını doldurmuş sigara izmaritleri ve ötesi korku.

Ara Not:”epica dinlemekteyim”

Karşilik yürürken İstiklalde ki daha doğrusu olacağına inandığım metrodan çıkmaktayım.

Ara Not:”phantom..-epica dinlemekteydim”

Metrodan cıkarken en uzaktaki binanın o yüksek kule benzeri bir yapısını farkettim. O an düşüncelerimin dönüşüm noktası oldu. Nasıl gerçekleştiğini hala düşünmekteyim.Fare yavrusu gibiydi İstiklal insanları. Sanki o an aklımdaki ufak- tefek sorunlarla birlikte sanki yine seninle birlikteydim. Sanki insanlar yavaşlamıştı ve anlamsızca yüzüme bakıyorlardı. Sanki o an bir kamera yerleşmişti gözümün içine ve hızlı kareler kaydeden bir kadrajdım hayatın merceğinde. Sonra herhangi yavaşlamış bir insana dokunup birşeyler söylemek istedim. Olmadı. Aslına bakarsak anlamıştım o ansızlıkta. Ansızlık olmasının saçmalığı sadece o anı “herhangi bir insana dokunup konuşma durumu” kaçırmıştım. Sadece ben yavaşlamıştım aslında.

Bu beni çok fazla hayal kırıklığına uğratmadı.Uğratmama nedenini şu şekilde düşündüm: düşünüyorum tabi ama ne kadar zamanda düşündüm bilemiyorum. Uzun sürdüğünüde sanmıyorum çünkü daha tramvay durağına gelmemiştim. Hemen hemen otuz metre kadar bir mesafe. Bu kadar karmaşanın içinden çıkıp bedenime ulaşmaya , hükmetme başlangıcına çalışıyordum.Sanki daha önce ben bu hayali kurmuştum o an hatırladım gibiydi. Daha önce ben bu hayali kurmuş olabilir miydim? Eğer ben bu hayali daha önce kurduysam. Daha önce yaşamışmıydım. Bu hayali daha önce kurduysam veya yaşadıysam o an hatırlama nedenim bir olayın tetiklemesi miydi? Acaba !

Ah ahh ne kadar enteresan zamansal çarkların çarpışmaları. Tedirgin olmamak gerekir dedim sonra sakince kamerayı takip etmeye başladım. Ama neden bu kadar karişik bir tarihe gömüldü. Garantili bir ömrü sanki ikinci el bir hayalle yaşar gibi olduğumdan bir an üzüldüm. Üzüntümü giderebilme yetimi sadece önceki hayatıma yine benim sahip olduğumu düşünmemle uzaklaştı tabi. Onlar yine benim “düş”üşlerimdi.

Mutluydum kaldırım arasındaki bir izmarit gibi yaşamaya. Sonra acaba dedim ben sana aşıkken ben seni severken ve ben seni dostluğun gölgesinde yüreğine dokunurken yine aynı şeyi hissetmiştim.Kukla!

Şimdi de cevabını buldum. Aslında hepimiz kuklayız. Aşklarımız ve dostluklarımız kuklası olduğunuz bu hayatta birer ipimizi tutar.Tutar ya her birinde bir yanımız özgür kalır. Sen benim özgür yanımsın. Her zaman diliminde özgür bırakacak olan beni. Vazgeçip haykırmak senin elinde.Benim elimse Senin kuklanın sol yanındaki ipte. Bu iplerden bir gün darağacı kurulursa celladın ben olacağim kendi ipimle ölebilmek için.

<06, 09,="" 2007="" geçmiş="" düşünceleri="" hatırlama="" ihtirası="">