Ankara’da bir kurban bayramı

Bugün 8 Aralık 2008 Pazartesi, kurban bayramının birinci günü… Ailece Ankara’da toplandık, bayramı burada kutluyoruz. Bizim için bayram, toplanmaya başladığımız Perşembe günü başlamıştı. Gündüz hep beraber evde toplanıyoruz, akşam üç eve dağılıyoruz. Ben de yatma zamanı gelince kendi evim yerine kardeşimin evine gidiyorum. Herkes en rahat olacağı yerde kalıyor. Annem, babam, kardeşlerim, yeğenlerim, halamlar, kuzenler, kalabalığız ve günler çok güzel geçiyor.

Sabah pencereden baktığımda günlerdir beklediğimiz yağmuru yapraklarını dökmüş ağaçların ince dal uçlarındaki su damlacıklarında gördüm. Susuz günler yağmura çok sevinmeyi öğretti.

Eve doğru yürürken yollara, kaldırımlara dökülmüş ve gece yağan yağmurda ıslanmış yaprakların üzerine bastığımızda dün kuruyken duyduğumuz hışırtıları yoktu. Bu sabah yapraklar sessizdi. Bayramın ilk gününün sabahı Bahçelievler sokaklarında büyük bir yalnızlık ve bu yalnızlığın sessizliği vardı.

Sabah evdeki bayram kutlamalarımızda 2 yaşından 70 yaşına kadar 3 kuşak toplanmıştık. Her kuşağın bu toplanmadan anladığı farklıydı. Asıl önemli olan o sırada hep birlikte olmamızın sevincini, bayram sabahının güzelliğini ve büyük bir aile olmanın sevincini paylaşmamızdı.

Öğleden sonra üç kuşaktan hepimiz arabalara bindik ve Elvankent’e amcamlara gittik. Orada da üç kuşaktık ve daha kalabalıktık. Herkesin herkesle konuşacakları vardı. Kimi zaman dün konuşuldu, kimi zaman kırk yıl öncesi, kimi zaman oradaki hiç kimsenin doğmadığı zamanlar. Geçtiğimiz yıllarda nüfus kayıtlarından çıkartılmış ailemizin 19. yüzyıla kadar giden dökümünü getirdi amca. Oradaki kimimizin bildiği kimimizin bilmediği adları konuştuk. Çoğu şu anda yaşamayan büyüklerimizi andık. Yitirdiklerimi düşünüp, çocukların nasıl çabuk büyüdüğünü konuşup, yılların ne kadar hızla geçtiğini farkettik.

Hep birlikteyken en kalabalık fotoğrafları çekmek için herkesi bir araya toplamaya çalıştık. Her taraftan flaşlar patladı ve yıllar sonra dijital albümlerimizde bakacağımız fotoğraflarımızı çektik.

Artık uyuma zamanı gelip evlerimize dağılmaya başladığımızda güzel bir günün mutluluğu ve yoğun bir günün yorgunluğu vardı hepimizde.

Yağmur sabah yağdığıyla kaldı, gün boyunca yağmadı. Akşam hava soğudu, televizyonlardaki hava durumunda yarın kar gelecek diyorlar. Belki de yarın beyaz bir Ankara’ya uyanacağız.

Yaşamımdaki bayramların çoğu İnebolu’da geçti ve güzel bayramlar oldu. Son iki yıldır yılın bir bayramını burada diğer bayramını İnebolu’da geçiriyoruz. Bir bayram, doğduğum, büyüdüğüm İnebolu’da olmanın güzelliklerini yaşarken, diğer bayramda, uzun yıllardır yaşadığım Ankara’da olmanın da farklı güzellikleri yaşıyorum. Her zaman gelecek bayramda da aynı güzellikleri yaşamayı diliyorum.

Ankara, 8 Aralık 2008