60 yılın güncesi

Bayramın 3. günü babamın kuzeni İbrahim Amca'yı ziyaret ettik. Bu öyle bir ziyaret ki hayatı anlatan, gençliği, yaşlanmayı, çocuk, torun sahibi olup sonra yanlız kalmayı anlatan bir ziyaret.

İbrahim Amcam 90'a yakın yaşında ve yanlız yaşıyor. 2 evlat ve bir sürü torun sahibi. Elektik, elektronik mühendisi olup, PTT'nin müdürüyken emekli olmuş. Hala aklı yerinde, alışkanlıklarına bağlı İstanbul beyefendisi.
Eşini geçen sene kaybetti ve şu an yanlız yaşıyor. Çocukları Avrupa yakasında , o Anadolu yakasında oturuyor. Herkes ailesiyle ama o yanlız yaşıyor. Annemde yanlız yaşıyor ama bu başka bir şey. Bir erkeğin yanlız kalması, evde oyalabilme durumunun sınırlı olması. Evlatlarının her gün ona uğrayamaması ve yaşlılık. Biz kalkarken trafik var dediğimizde çocuklar da öyle diyor dedi, oysa onun için zaman ne kadar ağır geçiyor olmalı.Bayramın 2. gününü kızının evinde geçirmiş, geçen yıl aradığımda yılbaşı gecesi de tek başınaydı.
Babam vefat etmeden önce İbrahim Amcamı bir kaç kez ziyarete gitmiştim, o nedenle aile ilişkileri ve yapıları hakkında bir fikrim yok. Yargılama hakkımda yok tabii ki ama onun bu yanlız hali bana çok koyuyor. Her biblonun yerli yerinde durduğu o kıpırdamayan evde onu yanlız bırakmak içime dokunuyor. Bir kızı doktor ve onun da 3 çocuğu var, bu durumda haftasonlarını ona ayırması da pek mümkün görünmüyor. Neden çocuklarınızla oturmuyorsunuz denmiyor; ya istiyorsa da çocukları onu istemiyorsa diye düşünmeden edemiyorum. Eve hergün gelen kapıcısı ihtiyaçlarını karşılıyormuş ama çocukları varken yapayanlız kalması. Hayatın kendisi bu sanırım, tek başınasın.
Deniz otururken, durup duruken gitti ve kendisine sarıldı ve bir süre öyle kaldı. Nasıl duygulandım, o görmediği dedesine hayattaki en yakın insandı ve oğlum ona sarılmıştı. O yanlızlık içinde o anlık olsa da onu sarmıştı.
İbrahim Amcamın herşeyini paylaştığı bir hayat güncesi var, ama o bildiğiniz güncelerden değil. 60 yılın içinde kayıtlı olduğu bir günce. Defter bittikçe, her yıl aynı marka ajandayı alıp günceye devam ediyor. Şu anda yeniyıl için yeni baskıyı bekliyor. Bulamzsam mahvolurum diyor. Hala bir beklentisi olması, hayata tutunmasına nasıl sevndim. Babam vefat etmeden bir süre önce beraber Beyoğlun'nda yemek yemişler, açtı buldu hemen. Tarih 29-7-1999. Vay be dedim, hayatının dökümü var. Hergün ne yapmış biliyor, bir satır ama biliyor. Bende böyle bir şey yapmalıyım dedim. Tarih gibi kadın olurum yaşlanınca.
Gelgelelim bu defterde bana dokunan bir satır vardı. " Yeni Yıl 2008-Evde tek başınayım. Büyük söz verme." Soramadım bir şey ama içim burkuldu.