Anket

Canım ciğerim, gönlü zengin arkadaşım Hayal’im!

Nasıl nerede tanıştığımızı bir gün sizlere anlatacağım.

Onun, üstü açık, pembe antika bir arabası var altmışlı yıllardan kalma; pırıl pırıl gıcır gıcır! Yazlık! Bu aylarda kış uykusuna yatıyor!

Karlı buzlu havalarda 4x4 dört görev başında!

O hayatımda bir eşine daha rastlamadığım başaralı bir iş kadını.

Mardin’den; önce Avusturya’ya daha sonra Almanya yerleşmiş bir işçi ailesinin en büyük kızı! Mükemmel fiziği, akıl almaz güzel ses tonu, kadın değil sanki bir ateş topu, her nedense bu konuda inanılmaz dertli!

“ Açılması zor kapıları; aşılması imkânsız engelleri: Kıvrak pratik zekâm mı yoksa Tanrımın bana bahşettiği görselliğime mi borçluyum bunu hiçbir zaman öğrenemeyeceğim” diye yakınır durur!

Kendi kendini kıskanan cins; hemcinsim!

Yoldayız yine aynı isyan. Görünmez bara gidiyoruz!( Bar Unsichtbar)

Yeni parfümü masum ve hafif bebeksi kokulu!

Uykumu getirdi.

…Ne fark eder Hayal? İkisi de senin değil mi? Bak bana isyan ediyor muyum?

(Arada sırada etmez olur muyum? O bunu bilmese de olur)

Hayır! İkisinden de yoksunum! Sen karşıma çıktın. Bu suretle denge yerini buldu. Dostluğunla besleniyorum.

Tanrı: Bir kulundan esirgediklerini; diğer bir kuluna cömertçe bahşeder, birbirlerini kollamayı unutmasınlar ister.

-Sence herkes payına düşenle mutlu mudur? Baş kaldıran yok mudur?

Sıkıntısının nedenini biliyorum; elimden bir şey gelmiyor!

Doğmak, doğurmak gibi tek başına halletmeli. İlk adımı atmalı ki destek alabilmeli.

-Akşama bize gideceğiz İzmirli; bizimkiler seni özlemiş. Mırın kırın etmek yok! Ev kalabalık olacak! Hep birlikte anamın yemeklerinin tadına bakacağız!

Saray yavrusu iki katlı bahçeli mekâna severek giderim! Küçük bir köyü anımsatır! Tek farkı; aşçısı hizmet edenleri olması! Hizmet edenler ve işverenler aynı yörenin insanları. Aralarında mesafeli bir yakınlık içtenlik; efendiliğin izlerini bu sevgi yuvasında görmek kolay olmaz!

Selam sabah kucaklaşma hal hatır faslından sonra; kenetlenmiş birbirinin sevincine, dertlerine kulak veren kocaman aileyi bir ara yalnız bırakıyorum ve Hayal’in akvaryumlu çalışma odasına çekiliyorum! Her tür derginin sıralandığı raflardan rasgele bir tanesi alıyorum. Eylül 2008 tarihli Brigitte tipik bir moda/kadın dergisi demeyelim; adamına göre çeşitli bilgilerde içeriyor!

Gözüm kadınlarla ilgili anketlere takılıyor!

Başlık: Kadınların mesleklerini icra ederken önemsedikleri unsurlar.

%91 Farklı insanlarla tanışmak

%91 Yeteneklerini geliştirmek

%79 Kendini veya önemsedikleri bir şeyi ispatlamak

%68 Mensup oldukları meslek dalında yükselmek

%61 Çok para kazanmak

% 8 Ebeveyni mutlu etmek (Ana babanın isteği üzerine seçilen meslek dalı)

Diğer ankete geçmeden kare içine alınmış Alman atasözü gözüme çarpıyor!

“ Para ile ya da güç kullanarak, düşünce cambazlığıyla “Değer” toplayarak “Değerli olmaya çalışmak” Göz boyamak! Değerli bir insan olabilmek için yeterli olmaz!

İkinci anket: Kadının gözünden çizilen kadın portresi:

%96 Kriz anında destek verebilen

%96 Hedefi olmayan, hedefe ulaşamaz! Hedefi olan!

%92 Empati yapabilen

%86 Dizginleri elde tuttuğu sürece mutlu olan

%76 Karar vermeyi başarabilen

% 79 Hedefe ulaşmak için yılmadan çalışan

% 46 Kritik anlarda liderliği üslenen

% 28 Bu günün öneminin farkında olan

Varlıklarmış; hemcinslerim! Bu anketi yaparken bizim kızlara da sordular mı?

Aklıma; kendimle ilgili anket yapmak geldi! Egomu bastıramadım!

Bir hafta sonra MB de iki yılım dolacak, üçe basacağım!

Her doğum günü çocuğu gibi benim de bir dileğim var.

Tesadüf bu yazımı okuyup, gönülden bir yorum yazmak isterseniz; bir kereye mahsus klasik kutlama yerine; kaplumbağa hızında ilerleyen bu yazanınızın; her hangi bir nedenden beğendiğiniz ve neden beğendiğinizi dile getiren notunuzu eklerseniz çok mutlu olacağım!

En beğendiğiniz diyorum size kolaylık olsun diye beğenilmeyenlerin çoğunlukta olduğunu düşünerek başınıza bir sürü iş açmak istemiyorum!

Doğum günü: 1 Mart 2009 (1 Mart 2007) yani vaktinde haber vereyim dedim.

İki ayağınız bir iskarpine girmesin maksadım!

Kutlamayacağım dediysem de anketleri okuyunca, canım çekti işte!

Hoşgörün!

Misafirperver arkadaşım! Hayal’im sana ve sevgili ailene şükranlarımı sunarım!

Teşekkürler!

21. Şubat 2009 Berlin gelinliğini çıkarmak istemiyor.

Vatanıma kucak dolusu sevgiler gönderiyor!

Yurtdışından bildiriyorum taptaze önemli bir haber: Berlin'li beyaz kuçu kuçu ARMANİ anne (mama) diyebiliyor! Anlayacağınız konuşuyor! Biz onların dilini öğrenemedik! Ne yapsınlar anam!