Anne özlemi

Yokluğuna dayanamıyorum,

Ruhumun derinliklerinde acını duyuyorum,

Dayanılmaz, çekilmez bir duygu bu,

Yakıp, yakıp kavuruyor beni.

Gözlerim duvardaki resmine takılı,

Saatlerce konuşuyorum deli gibi,

Kar beyaz saçlarını, tombul yanaklarını,

Öpüyorum, öpüyorum resimlerini anne.

Doğduğum şehre gittim bu yaz,

İyi ki görmedin, bir tarih yok olmuş,

Konağımız yıkılmış,apartmanlar yapılmış,

Otlarla dolmuş, o çiçekli bahçemiz.

Alt kattaydı dandır başı,

Tandırda fokurdardı ayran aşı,

Elime tutuştururdun ,

Cıvıl peynirli,dürümlü lavaşı.

Kaynardı mis semaver,

Bardak, bardak açık çaya doymazdık,

Gülfem bacının ketelerini,

Kardeşlerimle paylaşamazdık.

Bacı sopayı alınca ele,

Neşeyle kaçışırdık köşelere sine, sine,

O içtenlik, o coşku,o yaşam sevinci,

Seninle bitti, unutulmaz günlerimiz nerede anne?

Tek, tek dağılıp gitti koca aile,

Mahzun bakışlarını, azarlamalarını bile,

Oyalı yazma altında, örgülü saçlarını,

Bembeyaz ellerini, çok özlüyorum anne.

Ah olsan yanımızda yine,

Bizi yücelttin, yükselttin,

Sımsıcak sevginle, yenilmez azminle,

Huzur içinde yat anne.

Sonsuzluğa gitsen de,

Kuruyorum çok güzel hayaller,

Seninle olmak, hayallerde bile,

İnan melek yüzlüm, dünyalara değer.

NAHİDE ÇELEBİ

8 Mayıs 2003 Fethiye (Duygu Pınarı isimli kitabımdan alındı)