Anneden mektuplar-2

Kuzucuğum;

Sana seslenişimin üzerinden 3 sene geçmiş.Sen bilmem farkında mısın, ama ben, sendeki gelişmeleri öyle iyi gözlemliyorum ki!

Sanki şimdi, bir eş olmaya, anneliğe, bir ailenin sorumluluğunu taşımaya, paranın gücüne ve getirdiği zaaflarına daha bir hazırsın.

O zamanlar bana kızıyordun, seni anlamadığımı düşünüyordun. Oysa ki ben, senin, benim  de yürüdüğüm yolların engebelerini sana hatırlatmak için çabalıyordum, gelecekte senin  çabalayacağın gibi.:))

Güzel kuzum, hayatı senin için olabildiğince yaşanılır kılmaya çalışıyordum. Tabii ki bu uğraşlarda hemen yanıbaşımda duran kuvvet babandı. O olmasaydı ben de bazı engelleri aşamazdım. El ele verdik ve birlikten, sevgiden, saygıdan SEN ortaya çıktın.

Artık gözümüz arkada kalmaz. Ama senin adına endişe ve heyecanlarımız da hiç bitmeyecek.

Sen, 1 ken yakında ailemize sayende bir 1 daha eklenecek. Onu da çok seveceğiz. Bir kuzum daha olacak. Biraz irice ama :)))

Sende aile olmanın ilk dalgasını karşılayacaksın. Bu dalgaların sürekli olmasını dilerim. Çünkü deniz dalgasız, hayat sevdasız olmaz.

Her dalga bu sevdayı daha ileriye taşır. Yeter ki rüzgârı yanına, sevgiyi arkana, saygıyı da önüne kat kuzucuğum.

Çok hırçın, çok üzgün günlerin olacaktır. Ama çoook mutlu, heyecan dolu güzel günler de yaşayacaksın.

İnsanoğlu hep olumsuzu hatırlamaya meyillidir. Sen olumluları hatırla. Mutluluğu hatırla.

Sen sen ol, insan terazini elinden hiç bırakma. Hepimizin iyi ve kötü yanları var. Terazi kefesinin hangi yanı ağır geliyorsa hayatını ve hayatındaki kişileri  ona göre değerlendir..

Unutma ki "keskin sirke küpüne zarar" verdiği gibi "sinirle kalkan da zararla" oturur.

Bu mektup yalnız sana değil, sürüdeki bütün kuzulara. Onları doğurmamış olmam kuzu olmalarını engellemiyor.

Sevgiyle kal kuzucuğum, sizlerde...