At gözlüğüm

Merhaba;

Sevgili dostlar, Benim düşüncelerimi kabul edersiniz ya da etmezsiniz. Asla kırılmam, zorlamam. Nihayetinde hepimiz inandığımız doğrular, gördüğümüz gerçekler üzerine kendimizce bir şeyler oluşturarak zaman içindeki görevimizi yapıyoruz.

Bana önce ailem sonra da okulda felsefe öğretmenim tarafından sıkı sıkıya tembihlenen şey;

1-Dini

2-Siyasi

3-Futbol Takımı

Konularında asla bir tartışmaya girmemeliydim.

Bende hep buna dikkat ettim. Kabul etmediğim konularda, nedenlerimi, saygımı bozmadan, bireysel olarak karşımdakine  yüklenmeden ortadan savundum , anlatmaya çalıştım ve sonuçta da olayı kendi akışına bıraktım.

24/08/2012  tarihinde” onda yedi” adlı yazımda, bu gün de arkasında olduğum görüşlerimi sizlerle sohbet ortamında paylaştım.

Yazıma yapılan bir yorum beni tekrar bu konuda bir şeyler yazmaya, bazı şeyleri hatırlatmaya zorladı.

Ben yaşamadım, ama ailemin yaşadıklarını daha ilerdeki senelerde gözlemledim.1950’ li yıllarda herkes “uçak inebilecek” gibi geniş yapılmış yollardan bahsederken, biz yavaş yavaş hayvancılıkta, tarımda dışa bağımlı olmaya başlamıştık bile.

Bu gün şehirlerarası yolda kaç tane sarı başakları üzerinde buğday tarlasının yanından geçiyorsunuz? Çayırlarda otlayan(hoş çayır bile kalmadı ya) kaç tane hayvan görüyorsunuz? Çevrenizde kaç tane bahçeli, bahçesinde ağaç olan ev var? Hangi sokaktan mutlu çocuk sesleri geliyor? Mahallenizi bıraktım aynı apartmanda kaç kişi ile selamlaşıyorsunuz? Kaçınızın annesi-babası-büyükanne ve babaları memlekette bağında bahçesinde yaz tatilinde sizin gelmenizi bekliyor?

Hadi ne duruyorsunuz, O,1950’lerde başlayan doğmamış beni bile borçlandıran, ve bugün doğacak olanları da 2000’li yılların borçlandırdığı yollardan ödeyemeyeceğiniz için bunalıma gireceğiniz araba kredileri ile aldığınız arabanıza atlayıp,   taksitini nasıl ödeyeceğinizi düşündüğünüz TOKİ evlerinizden çıkıp o yollarda yağ gibi kayıverin.

Hangi köye, hangi bağa gideceğinizi yolda düşünürsünüz artık, Sütün ılık ılık inek memesinden akarkenki keyfini, sapsarı buğday  tarlalarını, gürül gürül akan dere kenarı oyunlarını,sokaklarda sek sek oynamayı, çocuklarınıza “gelişmiş ülkelerde bunlar olmuyor. Teknoloji insanlığı öldürdü. Siz sadece Bilgisayarla oynayın, meyveyi dalından yeseniz ne olacak, oyuncak 3.dünya ülkelerine ait bir eğlence aracıdır. Siz  çocuckluğu  içinde hapis, okumuş insanlar olacaksınız” diyerek arama motoru tavsiye mi edeceksiniz?

Piyasadaki sıcak paranın Türkiye Bütçesinin 2 katı olduğunu, okuduğunda bile işsiz kalacağını, sizden kalan borçları nasıl kapatmak için fırsatçıların eline düşeceğini, yediği ekmeğin buğdayını, içtiği çayın şekerini, yiyebildiği anlardaki etin hayvanının bile kendisine ait olmadığını, ileride elleri ağrıdığında 5-5.5 yaşında gelişmiş ülke standartlarına ulaşmak için gittiği okulda tuttuğu kalemden olduğunu anlatırken sakın ola ki onları okula götüren servislerin kayıp gittiği yolları, tarlaların yerine dikilen sefertası modern taş yığınlarını, etrafında atmaca gibi yağmalamayı bekleyen komşularının olduğunu, askerliğin artık şerefli bir görev olmayıp salt yanlış adımlar nedeniyle sadece ölmek ve yargılanmak olduğunu anlatmayı da unutmayın sakın.

Bunları yazınca sakın ola ki beni geçmişte yaşamayı özlemiş biri sanmayın. Ben gelişmeyi  İngiltere’de Almanya’da da, gözlemledim. Hala hayvancılık var, hala buğday tarlalarının yanından göz alabildiğine gidiyorsunuz duble yollardan. Hala şehirlerinin ortasında ormanları var. Onların büyükleri iyileştirilmiş köylerinde hala yaşıyorlar.

İşte gelişmişlik böyle bir şey dostlar.

Bir dost Benim at gözlüğü ile baktığımı yazmış yorumunda.sağ olsun. Benim at gözlüğüm 180 dereceye ayarlı. Ama kabul edelim ki belediyecilik( ki 10’da 10 olsun) zihniyetiyle de Devlet yönetilemiyor işte.!!!!

Sevgiyle kalın