Annem günlüğümü okumuş:( :)

Bir aralar çok meraklısı idim günlük,yazmanın hatıra defteri tutmanın,ee nitekimde uzun yıllar yazdımda hani,aradan geçen yıllar,hayata atılmışlığın yoğunluğu ve belki de eskisi kadar saf ve temiz duygularla yaklaşmadığını gördüğüm insanların varlığı bu alışkanlığımı terk etmeme neden oldu...
Aradan geçen yıllar sonrasında birgün annemle sohbet ederken arada konu nasıl döndü dolaştı geldi bilmem,birden benim günlük muhabbetim edildi...Anacım demez mi sende az yazar değilsin hani diye?Ben nasıl yani ya diye dondum tabi ki,hayır annem nerden biliyordu ki benim yazarlığımı...
Annem güldü hemen ''kilit vurup çekmecene koydun ama kilidi kutusunda saklayacak kadar iyide kalplisin hani,gerçi x'le kavga ettik,bana şunu dedi bunu yaptı gibi anlamsız yazılarını tercüme edene kadar çatlıyordum..'' dedi.
Ben ağzım bir karış karşısında dururken ve allahtan ilk ve ortaokul yılları günlüğümü kurcalamış diye kendimi telkin ederken bombayı patlattı anacığım...
''Hani gene küçükken kendince saklıyordun ,ilitliyordun şifrelerle yazıyordun büyüdükce daha çok gizlemen gerekirken yatağın altına savunmasız bırakıp giderdin evden günlüğünü demez mi!?.Bir de bizden şikayet ederdin 'yok buna karışıyorlar,yok şuna kızıyorlar iyiki arkadaşlarım var iyi sen varsın aşkım sende olmasan felan...',yok çok sıkılıyormuş yok dua ediyormuştaa....diye uzayıp giden yazılarla nede çok çektirmişiz sana...'' demez mi?
Ben bu saatten sonra olanları algılamakta zorlanıyor olduğumu hissettirmiş olmalıyım ki annem ellini gözümün önünde sallayarak ''hu hu ordamısın sayın yazar'' demesi ile geldim kendime...
Ya anne nasıl yaparsın bunu ne kötüsün insanların özel eşyaları kurcalanırmı diye bildim ancak yarı kızgın yarı mahçup biraz gırgıra veriyorum işi güya...
''Ee sen safsın anneciğim,büyüdükce güvenin geldi şahıs isimleri saklamadın yaşadıkalrını açık beyan yazdın ama günlüğüde ortalıkta bıraktın ne yapayım bakmasamıydım yani...''
Ben ne pişkin kadın yahu derken içimden kızgın ve mahçup,annem devam ediyor...
''Niye bıraktın kız yazmayı hiç değilse hayatında ne var ne yok detayını alıyordum oradan'' deyi verdi..
Of anne yaf,hiç ummazdım çok kötüsün hee dedim ben sitemkar biçimde...
''Hayır sen açıkta bırakacak kadar safsın bende kızımı iyice anlamaya çalışacak kadar iyi niyetliyim,hiç o günlerde hissettin mi okuduğumu karıştım mı yaşadıklarına? Sadece sana zarar verebilecek durumlar yaşayıp yaşamadığını anlamaya çalışıp yanında oluyordum o kadar ve iyiki de okumuşum...''
Konuyu çok uzatmamakta fayda var diye kestim ben sesimi çünkü gerçekten ne yazdıysam okumuş,okumakla kalmamış zihnine iyice kaydetmiş,konuşup uzatsam ben batıcam daha çok utanıcam:))
Suus kızım dedim kendime.
Anneciğim iyikide okumuşsun kız günlüklerimi dedim müzip müzip sırıtırken ve konuyu kapattık...
He ! İyiki okumuş ve okumaktada haklı yani,bende ilerde yatak altına itilmiş savunmasız bir günlük bulsam okumadan geçmem.Saflık bende aslında iyilik ise melek annemin gönlünde...