Yeniden sevmek...!!??

Hep diyorum şu hayat uğraşıyor benle diye ama inandıramıyorum kimseyi...
Kimse inanmasada ben yoruldum artık bu hayatın bana dalaşmalarından,öyle ürkek öyle korkak ve o kadar acımasız yaptı ki beni...
Ha! unutmadan bazende çok güçlü yaptığını görüyorum (bazen ama)...
Törpüledi beni,acısyla,sıkıntısıyla ve neşesiyle...
Herşey hemde herşey mevcut yani içinde.Bazen kızgın bir volkan gibi kükretiyor beni,bazen ürkek bir kuş gibi titretiyor;kimi zaman keskin bakışlı bir kartal gibi güçlü ve kararlı yaparken,kimi zaman hayattan henüz henüz bir haber olan çocuk kadar neşeli ve vurdumduymaz yapıyor.Öle çok değişiyor ve değiştiyorki bu hayat beni kendim bile şaşırıp kalıyorum...
Ama en iyi anında bile birşeyler götürüyor benden.
Bazen hüzün katıyor yaşam sayfalarım arasına;hüzünlerden duydugum keder ürküttüğü için beni acı çekmekten korktuğum için herşeyden soyutlanıyorum,özgüvenimden birşeyler götürüyor hayat işte diyorum o zaman...
Bazen neşe katıyor yaşam sayfalarım arasına;o neşe,öle çocuklaştırıp sevinç sarhoşu ediyor ki beni içimdeki çocuk coştukça uçuyor,yoruluyor ve nice yeni sevinçler yaşayacağı zaman yorgun düşüyor,hayat işte enerjimi götüyor....
Bazen aşk katıyor yaşam sayfalarım arasına;en çokta bundan korkuyorum aslında,çünkü hem hüznü hem neşeyide beraberinde sunuyor bu sefer bana.Aşk katıldığı zaman yaşamımı hiç olmadığım kadar mutlu oluyorum,hiç dökmediğim kadar gözyaşı döküyorum,hiç geçirmediğim zaman kadar bekleyişle geçiriyorum,hiç hissetmediğim kadar sevgi hissediyorum,hiç olmadığım kadar heyecanlı oluyorum,hiç olmadığım kadar duygusal vs...uzayıp giden nice duyguyu bir arada yaşıyor ruhum...
Ama biliyorum iyi de olsa kötü de olsa birşeyler götürür benden bu hayat diye çok daha korkuyor oldum hayata attığım her adımdan...
Yeniden sevmek diyorum kendime bazen.Yeniden biri için kalp atışlarının hızlandığını hissetmek,heyecanlanmak,belki beklemek zamansız,belki üzülmek onun için...Yeniden sevmek herşeye rağmen yeniden denemek!
Değer mi acaba?Doğru insan olduğunu bilmek inanmakta yetmiyor ya hani bazen...
''Acaba'' korkusu varken denemeden bilemem ki aslında,ama denemek bile korkutuyor beni,sonunda gidenler var ruhumdan kalanlardan daha çook.
İşte bu yuzden sevmiyorum hayatı ben,en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir diyen beni herşeye karşı bu kadar ürkek yaptığı için sevmiyorum hayatı...
Sevmekten uzaklaştırdığı için,cesaretimi kırdığı için,beni kararsızlıklarıma terk ettiği için...