ANNEM

ANNEM–2

Bugün yine geldim, kabrin başına,

Özleyerek baktım, mezarın taşına.

El uzatıp ses ver, gözüm yaşına,

Yürekte hasretin; bitmiyor annem!

Mezarın görünce, kalbimden vurdun

Çiçekler elimde, öylece durdum.

El açtım Tanrıya. Dua okudum.

Hayalin gözümden, gitmiyor annem!

İsterdim ki; şöyle çıkıp da gelsen.

Şaka yaptım sana, bak! geldim desen.

Mümkün değil! Seni yeniden görsem.

Yokluğunun acısı, yitmiyor annem!

Hasretin yüreğimi yakar; köz gibi.

Gidiverdin yalan gibi, naz gibi.

Yaz ayında, üşüten ayaz gibi,

Elin sıcaklığı, yetmiyor annem!

Uzatsan da öpsem, pamuk elini,

Dualarla bezeli; hoş, tatlı dilini.

Cenneti alâda Beklerim yolunu,

Nurların içinde, yatarsın annem.

Şimdi perişanım, hem de çaresiz!

Günler, aylar gelip geçti bak sensiz.

Üzdümse de affet beni, nedensiz;

Son pişmanlık; fayda etmiyor annem.

Öksüzlük zor imiş, hem de çileli.

Senden başka tüm sevgiler hileli.

Her derde devaymış ananın eli,

Senin yerini kimse, tutmuyor annem.

Birdal Can TÜFEKÇİ

14.9.2010