ANNEM

Ben neden seni hiç görmedim anne?

Neden beni terk ettin?

Arkadaşlarımın hepsinin annesi var,

Sen niye yoksun?

Vallahi imreniyorum onlara,

Nasıl da ballandıra ballandıra anlatıyorlar...

Babama soruyorum seni,

Önce gözleri doluyor

Sonra yutkunuyor,

Bir şey diyemiyor.

Belli ki çok sevmiş seni,

Ben de seviyorum,

Hem de çok seviyorum…

İki tane resmin var,

Biri babamda biri bende,

Artık yüzün seçilmiyor,

Cebimden çıkarıp çıkarıp öptüğüm için yıprandı,

Diğer resimlerin kaybolmuş taşınırken,

Yenisini çıkarttırmak istiyorum ama

Babamdan istemeye utanıyorum.

Zaten parası da yok,

Uzun zamandır çalışamıyor,

İskeleden düşmüş ayağı kayınca,

Beli ağrımış, 

Doktor bir şey sarmış,

İki ay çıkarmayacaksın demiş,

Bir de tahtada yatacaksın demiş.

Anne, babam inşaattan getirdiği tahtalarda yatıyor,

Gece sesine uyanıyorum,

Ağrıdan duramıyor.

Benim onu duymadığımı sanıyor ama ben hep duyuyorum.

Çok üzülüyorum anne...

O yüzden para isteyemiyorum resmini çıkarttırmak için,

Harçlık bile isteyemiyorum.

Okulda arkadaşlarım simit alıp yiyor gözümün önünde,

Nasıl canım çekiyor,

Hele kantinde neler satılıyor...

Önünden geçerken burcu burcu kokuyor,

Sıraya giriyorlar hepsinden alıyorlar,

Ben bakıyorum anne.

Arkadaşlarımın beslenmeleri de çok güzel,

Anneleri bir sürü yiyecek koyuyor,

Beslenme saatinde çıkarıp yiyorlar.

Babam bazen ekmeğime marul koyuyor,

Bazen domates,

Bazen de salatalık,

Bahçemizde yetiştiriyor.

Çalışamıyor dedim ya,

Bahçeyle uğraşıyor akşama kadar.

Bahçe dedimse kapının önünde ufacık bir yer,

İki evlekmiş babamdan öğrendim. 

Bu arada biz gecekonduda oturuyoruz yine babam söyledi.

Bir oda, bir mutfak, 

Banyomuzu da tuvalette yapıyoruz.

Bir kova suyu ısıtıp giriyoruz,

Kışın çok soğuk oluyor,

O yüzden babam pazardan pazara yıkıyor beni,

Anlayacağın durumumuz çok bozuldu.

Babam çalışırken daha iyiydik,

Her gün az da olsa elinde bir şeylerle geliyordu

Hatta bana oyuncak alıyordu,

Şimdi hiçbir şey alamıyor.

Parası bitmek üzere,

“Evin kirasını vaktinde ödeyelim bizi sokağa atmasınlar, 

Yiyeceği nasıl olsa buluruz.” diyor.

Artık ne yaparsa onu yiyoruz;

Çokça yapıyor ertesi güne de kalsın diye.

Dün arkadaşım söyledi,

Manavdan çıkma sebze istediğini,

Tek kelime edemedim.

Sen olsaydın biz bu hâle düşer miydik?

Taze ekmeğe hasret kalır mıydık?

Beni okula kirli, yırtık önlükle gönderir miydin?

Nerdesin annem nerdesin?

Bir kerecik seni görseydim,

Bir kerecik sarılıp öpseydim,

Yaşantımız kötü olsa da

Karnelerimin pek iyi olduğunu gösterseydim,

Öğretmenimin beni sevdiğini söyleseydim,

Sevinçlerimi, üzüntülerimi seninle paylaşsaydım...

İyi değilim annem, hiç iyi değilim,

Her şeyin yokluğu bir yana,

Senin olmayışın hepten mahvediyor beni.

Hemen büyümek istiyorum,

Adam olup babama bugünleri unutturmak istiyorum,

Bir de mezarını ziyaret etmek istiyorum,

Daha görmedim,

Köydeymiş.

Sana koşup saatlerce ağlamak istiyorum,

Büyüyünce sık sık geleceğim yanına,

Babamın yaptıramadığı mezarını mermerle kaplatıp güzelleştireceğim...

Hemen büyümek istiyorum anne, hemen!

O zaman resmini kocaman yaptırıp,

Evin duvarlarına asacağım,

Kapıdan girdiğimde gül yüzün huzur verecek bana...

Canım yanıyor anne,

Babama diyemiyorum,

Biliyorum bana göstermeden ağlayacak.

Geçen gün,

Okulun fakir çocuklara yaptığı yardımlardan eve getirdiğimde,

Kendini tutamayıp ağlamıştı.

Onun üzülmesini istemiyorum,

Ben onu da çok seviyorum,

Benim babam aslan gibi,

Her gün iyileşmesi için dua ediyorum.

En çok da sana dua ediyorum;

Allah’ım annemi nurlar içinde yatır diyorum.

Ah annem ah!

Keşke yanımızda olsaydın,

Bu gecekondu bile saray olurdu bizim için,

Dünyanın en güzel yemeği olurdu 

Küçücük tüpümüzde yaptığın yemekler,

Yokluk belimizi bükemezdi bu kadar,

Babam daha çabuk iyileşirdi.

Ah annem ah!

Keşke yanımızda olsaydın...

Ne olur bu gece rüyama gel,

Ne olur bir kez göreyim seni!

HARUN ATALAY