Annemin gözleri açık gitti.

Annem 83 yaşındaydı ve son 9 aydır kalp büyümesi sonucu hasta olarak yatıyordu.. Cumartesi gecesi İzmir'den ağabim aradı ve annemin kötüleştiğini söyledi ancak sabaha kadar bekleyelim, durumda değişmezse gelirsin dedi. Tüm gece gözüme uyku girmedi. Sabah tekrar telefon geldi ve beni bekliyorlardı.

Hemen terminale gidip ilk otobüse bindim ne yazıkki ilk otobüs saat 12.30 daydı.
Balıkesir terminaline vardığımda yine aradım , durumda değişiklik yoktu, içimden dua ediyordum, yetişebileyim diye. İzmir'e saat 18.00 gibi indim ve tekrar aradığımda beni beklediklerini söylediler ama ben tahmin etmiştim. Eve saat 19.00 gibi varabildim. Vardığımda defnetme hazırlıklarına başlamışlar, beni bekliyorlardı.

Son kez yüzünü açtılar, sarılıp, öptüm, yüzü buz gibiydi ama gözleri açıktı. O an sanki yetişemediğim için, beni göremediği için gözleri açık gitti diye düşündüm. ''Keşke... keşke..'' demiyorum, diyemiyorum ama ''kısmet''diyelim, yetişemedim işte. Allah mekanını cennet eylesin, yerinde dinlendirsin.

MB ailesi beni böyle zor günümde yine yalnız bırakmadı, gerek telefonlar gerek mesajlarla desteklerini esirgemedi. Herkese teşekkürler.