Annesi kızmasın diye beslenmesini ben yedim

Çocuklar üzerinde kurduğumuz gerek derslerindeki, gerekse normal yaşantılarındaki baskılar, etkiler çocuğumuzdan olumsuz hareketlere, davranışlara veya farklı yönlere yönelmesini tetikleyebiliyor....

Beslenme koyduğumuz çocuğumuza, geri getirdiğinde bağırarak yada onu üzecek şekilde tepki gösteririz.. Anneler hiç inkar etmeyin bu mutlaka böyledir... Aç karnına ders yapılmaz. Beynin anlatılanı almaz neden yemiyorsun, neden geri getiriyorsun. Bir daha görmeyeceğim diye bir tepki verdiğinizde neler olduğunu biliyorsunuzdur..

Genelde bu durum ilk okul üçüncü sınıfa kadar görülüyor.. Benim yeğenim 7 yaşında ilkokul birinci sınıfta.. Kendi beslenmesini yiyip, arkadaşının beslenmesini de yiyormuş... Nedenini bir bilseniz ... Arkadaşının annesi eve geri götürdüğünde kızdığı için, bizimki yiyormuş:).. Gülermisin ağlarmısın bu duruma... Öbür çocuk daha şimdiden anneye yalan söylemeye alışıyor bu şekilde....

Aynı durum benim kızımda da üçüncü sınıfa kadar vardı.. Beslenmesi geri geldiğinde kızdığımızı bildiği için, bizim yiyor sandığımız dönemlerde, eve geri getirip, benim yatağımın, kendisinin yatağının altına sakladığını uzunca bir zaman sonra farkettik... Küflenmiş ekmek torbaları unutmuyorum o günleri....

Çocuk psikolojisi baskıya gelmiyor... Derslerinde de aynı baskıyı yaptığımızda yine davranış bozuklukları hemen göze çarpıyor.. Daha önce de yazmıştım.. Sorun anne otoritesinin fazla geldiği çıktı benimkinin üzerinde.... Doktora demiş ki... Ben doktor olmak istiyorum Annem illa Başbakan ol diyor ben nasıl olacağım diye dert yanmış...

Bunları bu şekilde yaşayınca duyunca tabiki çok üzülüyoruz anne baba olarak fakat iyilik yapalım derken, çocuklarımızın sağlığını bozuyoruz... Kurduğumuz otoriteyle çocuklarımızın davranışlarını ekiliyoruz mükemmeli ararken farkında olmadan...

Daha dikkatli olalım diyorum en azından ben kendi adıma diyorum...