Anneye özlem

Ne garip bir dünya bu anne

beton duvarlar örülmüş,tel örgüler çekilmiş aramıza

ama eksikliğin yok mu eksikliğin anne

derinden yaralıyor beni

ama dimdik ayaktayım anne

sizden saklayamam özlemimi

bir sabah güneş doğumunda

belki baharda,kışta belki de

en sevdiğim mevsimde çıkar gelirsin diye bekledim hep

ellerini öpmek,yüz yüze açık görüşte dertleşmek

ve yüzüne karşı beni merak etme anne

demekti tek isteğim hep

umutsuzluğa kapılma sakın canım annem

gelecek bizden yana

deli gibi özlesem de seni,babamı yani ailemi

yokluğunuzu duyumsamadım hiç

çünkü siz sol mememin altındaki cevherin

en derin yerindeydiniz hep

işte böyle güzel yürekli  annem

ne beton duvarlar

ne de demir parmaklıklar ayırabilir bizi

senin oğlun olmakla gurur duyuyor

ve özlemle bekliyorum kavuşacağımız günü