Ben anamın oğluyum

Ben Anadolu çocuğuyum
Ah ulan bir okusaydım
Neler, neler söyleyecektim
Hey bu sözlerim sizleredir
Okuyup da cahil kalanlar
Sevgi fakiri güzel insanlar
Başımın üzerine dikilip de
Bana ileri geri konuşup
Nasihat lar verip duranlar.

Ben anlamam be arkadaş
Öyle, kinden, nefretten
Maldan, mülkten, servetten
Benim anladığım tek şey var
Bu hayatta bir dilim ekmek
Onu da buldum mu özüme
Sevdiklerimle yiyebilmek.

Ben Anadolu çocuğuyum
Dosttum dedim mi bir kere
O insan için, atar yüreğim
Candan severim, arkadaşımı
İnsanın hasını gördüm mü
Gözünden şıp diye tanırım.

Benim kalemim yazmaz
Sevgisiz hiç bir kelimeyi
Yanlış varsa özür dilerim
Bende yanlış nefret barınmaz
Dedim ya arkadaş, ben
Yüreğimle Anadoluluyum…

Anadolu’nun sıcaktır aşı
Yoksulluğun pençesinde
Bir dilim ekmek için savaşan
Onurunu bir hiç uğruna
Satmayan, insanın hasıyım.
Çünkü ben her şeyi seven
Başımın tacı bir ‘’Ananın oğluyum’’
Anadoluluyum…

Yorgun Kalemim