Antogonizma

Kanınızda sersem tohumlar depreşirken
Utangaç gözler belermede usulca.
Nicedir Eshab-keyf mahmurluğuyla dingin toprakta
Patlayacak ünsüzler gibi tetikte isyan...

Timsah gözyaşlarıyla uyutur nur yüzlü cellatlarınız.
Oysa henüz kurumadı ellerindeki kan.
Ve siz can kaybındasınız zamanın en yaralı yanından.

Stockholm sendromu bu;
Siz hep sevdalısınız
Siz hep tapınmadasınız masal yüzlü mabedlerinizde
Salyangoz ruhlu tanrılarınıza...

Ulyan katlinizin fermanıdır,
Onlar ki korku imparatorluğunun sultanıdır...

Bu kara gidişleri (p)ak gelişlere dolasanız da
Yürüseniz can damarına kör kuyuların.
Eski sarnıçları onarsanız çıkarıp
Paslı çıkrıklarını dipsizliğinden çevirip
Ölü göletleri köpük köpük çağlayanlara...

Vakti zamanıdır...
An be an ziklon enjekteleri emmektesiniz
Ve Treblin'deki gaz odalarından farksız
Çölleşmiş yurtluklarınızda figürendir artık adınız...
Usul usul ölmektesiniz
Çağıl çağıl yaşamakta onlar.

Vakti zamanıdır..
Kurşuni semalara kızıl harflerle haykırın
Bilin ki;
Her ölümden binlerce yaşamak doğar... 

CAFER DEMİRTAŞ...