Arabeski Sevmek

1989’da arabesk müzik zihnimi zehirlerdi. 2009’da arabesk müzik zihnimi besliyor ve onu dinlemeyi seviyorum.

Ne oldu da, böyleleşti?

Öncelikle; kültürel dedem saydığım Kafka’yı ve kültürel babam saydığım Fassbinder’i 1995’te geçtim, yani erken ölmeyi aştım. Demek ki arabeskin erken öldürücülüğünü de, ‘iyiler kötüler tarafından sırtından vurulur’unu da aştım.

Batı geleneğinde, İsa’nın tüm insanların günahlarının kefaretini Tanrı’ya ödemek için, kendini çarmıhta kurban etmesi gibi, entellektüelin de proleteryanın hatalarını, ayıplarını, yanlışlıklarını, çirkinliklerini, günahlarını tarihe affettirmek için, kendini feda etmesi ve erken ölmesi olağan karşılanır.

Ben de öyleydim, yani bir zekat keçisiydim. Sonra bundan vazgeçtim. (Bana yıllarca erken öleceğimi söyleyenler musalla taşındayken, 10 metre uzakta, tabutlarına karşı, kezlerce bira içmek çok eğlenceliydi, bir o kadar da acıklıydı.)

Neden?

1987-2006 arasındaki 20 yılda sürekli sokak yaşantısı sürdürmek, bana proleteryanın lümpenliğini, kafama vura vura, bizzat yaşatarak ve tümevarımla kanıtladı.

Proleteryanın (alt)kültürü bayağıdır. O süre içinde bu altkültüre; arabeskiyle, yalan kültüyle, sınıf atlama takıntısıyla, faşizme ve engizisyona aşırı eğilimiyle tanık olarak, onu açıkseçik olarak kaydettim.

Bu bir aşırı dozdu. Bu bir zehirlenmeydi. Ölebilirdim. Ölmedim. Duruma karşı bağışıklık kazandım.

Şimdi o altkültürden nasıl besleniyorum?

Onu dekripto ederek, yani zehirli bölümlerini ayıklayarak ve özünü / usaresini çıkararak emiyorum. Proleterya altkültürü, ‘kitcsh’ bayağılığına sahip olduğu kadar, emek ürünü yüceliğine de sahiptir, yani yalansızdır.

Arabesk müzik, bir proleterya altkültürü olarak, zihnime harita oluşturuyor.

Erkin Koray, Müslüm Gürses, Orhan Gencebay 1968’den onların 40 yıl sonraki 2008 momentlerinin vektörleri (daha önceki 5 yılda 1 alınmış haritalanmalarıyla) gelecekbilimime yol gösteriyor.

Örneğin, alaturka rep arabeskleşti. Örnek: Ceza. Alamancı melezi müzik arabeskleşti. Örnek: Karakan ve ‘Kan Kardeşler’.

Bunlar neleri gösteriyor olabilir?

3 liberalizm ile pastanın bittiğini gördük. Böylelikle proleterya duvara tosladı. Artık Ferdi Tayfur isyanının açmazı, gerçek devrim olabilecek 2048 veya 2068 çıkışının açarına dek yol alabilir, almayabilir de.

‘İşçisin sen, işçi kal’ arabeskinden söz etmiyorum. Cem Karaca’nın da sonunu gördük. O da ‘rep rep’ledi.

Söz ettiğim şu: Sen kendine yalan söylemiyorsan, kimse sana yalan söyleyemez.

Cehenneme hoş geldin proleterya.

Dipnot: Bu yazı, bir etnik börekçide, basur patlatırcasına acılı bir Karadeniz pidesi yerken, radyoda çalan arabesk müzik eşliğinde yazıldı. Tabii, sonradan düzeltiler de var.