Araf' tayım...

Ne oradayım ne de burada ARAF’ tayım.

Her doğan güneşe seninle merhaba diyorum, aynı güneş ama aynı yerden bakmıyoruz. Sen başka bir kentte karışılıyorsun güneşi…

Sen o güneşle başlarken güne ben seni düşünüyorum, güneşinle, gününle, kendinle, varlığınla her şeyinle yerleştiğin hayatıma yön veremiyorum. Başka bir kentteyken başka başka yüzlere aşinalık kazanırken yaşamımda olamıyorum burada, ait olamıyorum yaşayamıyorum yaşantımı.

Orada kalmak isterken seninle başlamak isterken güne başka bir yerde bambaşka düşlerle başlıyorum güne.

Sensiz kalmak isterken kalamıyorum. Geldiğim yerde bırakmak isterken seni bırakamıyorum. Orada seninle de kalamadım, burada kendimle de kalamıyorum. Seni bana katarak ilerleyemiyorum. Aradaki bu olamamışlığı, olamayacaklığı yok edemiyorum. Gücüm yetmiyor.

ARAF’tayım sensizlikte. Ne orada kalabiliyorum ne de burada yaşayabiliyorum.

Çık hayatımdan, kendini, kazandırdıklarını, yüreğini, varlığını, sesini, SENİ de al çık hayatımdan.

Yaşanamayacak tadlar katma hayatıma. Boşlukta kaybolacak cümleler kurdurma bana, kurma da. Çelişkili düşüncelerle çıkamıyorum bu ARAF’ tan.

Sensizliği tam yaşat bana, bensizliği tam yaşa. Sensiz kaldığımı anlamalıyım. Varlığınla yokluğun arasında medcezir yaşamamalıyım. Yokluğunu kabullenip, olamayışına anlamlar yükleyerek, içimdeki senle dolu tüm odaların kapılarını kapatarak devam edebileyim yoluma.

Kal diyemiyorum, git. Git de bu ARAF’ tan kurtar beni……