Aramızda

Şeytan önde, o şeytanın arkasında..

O önde, şeytan orun arkasında...

Elinde deste deste çiçekler, şekerlemeler bir o yana bir bu yana atıyor. Gözleri kara mı kara, yüreği yanmış zıkkım özünden de kara... Küle dönmüş insanlığı...

Atılan şekerlemeleri aldı o yandaki, ağzında evirdi çevirdi gerçekten tatlıydı. Dilinde küçücük acı veren bir kızarıklık..

Şekerlemeyi aldı bu yandaki, bir o yana baktı bir bu yana... O yandakine de attığını gördü; yine de ağzına atıverdi evirdi çevirdi, tatlıydı... İçine kuşku düştü, bu yandakinin...

Atılan çiçekleri alır bu yandaki, koku güzel...

O yandaki alır, koku güzel...

Evrenin fısıltıları hep kulaklarında yankılanır;
Güneş ondan izinsiz dünyaya göz atamaz... Ay geceleri aydınlatamaz...

Bir o yana, bir bu yana gidip gelir... Yalan üstüne yalan, dolan ardından dolan... Her fısıltı kulağında... Her karanlık sesi duyan kulakları, en uzak fısıltıyı duymaya yeterli ...

Selamı selam değil, gülmesi gülme değil... Dolanıp durur bir o yana, bir bu yana...

Oyun üstüne oyun...

“Kim?”

“Nerde?”

“Ne oldu?”

Kapkara kelimelerle dolu ağzı... Derinden daha da derin devlet kendisi... Elinde bir demet çiçek, bir avuç şekerleme...

Yüzüne gerisin geriye tek tek atılır çiçekler, yapış yapış pityalin dolu sıvıyla... Hiçbir şey olmamışçasına alır sıvıyı elindeki çiziklerine sürer...

Elinde renga renk boyalarla süslenmiş kürek; karıştırmaya çalışır söndürülmek istenen kor yığınını kömürle destekleyerek....
bir yalan üstüne bin bir yalan ekleyerek...

Selamı yarım yamalak...

Bir o yana bakar, bir bu yana elinde çiçek kalmamış, şeker kalmamış dağıtacak...

O yandakiler, bu yandakiler; bir elin parmakları... Yan yana gelmiş...

Ard arda bomba patlatır. Elinde çok sevdiği bitmez, tükenmez bir yığın flatüs yüklü bombalar... Durur, durur aniden birini patlatır...

O önde, şeytan onun akasında... Ayaklarına giydirmiş ters olan pabuçları.. Ağrılar içinde peşinden kaçıverir Şeytan.. 13 Ocak 1998