Arası...

Bütün bebekler aç doğardı. Açgözlülükle saldırdık memelere...

***

Doydukça saldırdık, insana dairdi anlatılan tüüm hikayeler

birisi devrimci birisi radikal, islamcı biri, diğeri ulusal... hepsinden ötesi,

ne olduğuyla ilgilenmeyen

doğan güneş ve batan güneş arası

yaşamlarının toplamı iki söz arası.

İKİ SÖZ ARASI DEDİYSEM;

NE VE KİN ARASI.

Bir öğle arası atıştırıverdiğimiz ekmek içi istavrit arası...

Sakin yaşamamız istenirken, sesimizi kolay kolay çıkarmamışken,

bir öğle arası, ekmek arası

istavritten fazla olmamışki ömür... yaşam... bu kadar öç, bukadar savaş, sevgiye ne kadar aç..

Bulduğumuz her sevgi aslında bizim şüphelerimizdi

Şüpheydi bizim için hayat.

İlk şüpheyi sevgimize duyardık, zavallıydık

fakat,

Düşmanlıklarımızda şüphe yoktu da

nefretimizi sorgulardık, aynı kattan bakardık

Elimizdeyken

kızıl bir at,

kaçmışsa yuları

sütçü beygiriydi öfke...

sonrası

sonrasındaysa sütçü beygiri, af diler kaybedense.

Bahanelerimiz çoktur; yaş ileri,

bilmem çocuk bilmem hayat bilmem karım bekler,

bilmem patron kızacak,

bilmem yarın ne olacak?

Ne olacaksa olacak

kararlar yine alınacak

biraz içinde, biraz dışında

kalacağız; ömrümüz ne kadar kalacak..

***

not: sayın şair nilgün akad hanımefendiden;

Siz penceresiz çadırlardaki çocuklar

Kış buğulu camların mevsimidir

Bilmez misiniz?

Gözlerinizdeki o hüzün

O dalgınlık

Kar beyazlığı mı yüzünüze vuran

Bir yürek üşümesi mi yoksa

Duyuramadınız?