Arel'de öğrenci olmak

Kazara ilk seferde benim gibi 401T Yenibosna-Tepekent otobüsüne binerek okula ulaşım sağladıysanız, 'Ben ne yaptım kader sana' diye şarkılar söylemeye başlarsınız içinizden. Ve o şarkı sanırım siz mezun oluncaya dek susmayacak..

 

Üniversite medeniyet yuvasıdır, Arel Üniversitesi Tepekent Yerleşkesi ise, medeniyetin olmadığı bir yere medeniyet getirmek için kurulmuştur, yani bence :))

Evet bunlara hazır olun, birilerinden duyar ya da görürseniz asla şaşırmayın.. Etrafınızda in cin top oynayacaktır ve sigara ihtiyacınızı karşılamak için, epey bir yol gitmeniz gerekecektir. Yalnız araçla 15 dk kadar süren bir yoldan bahsediyorum:))

Ne güzel bu okul bana sigarayı bıraktırır diye düşünmeyin sakın, dersiniz bitti, bir sonraki dersinize daha iki saat var. Yandınız çünkü okulda canınız çok sıkılacak ve iki saat size iki gün gibi geçecektir..

İşte tam da bu noktada, Arel'i diğer üniversitelerden ayıran bir nokta vardır. Sosyalleşme.. Düzenli olarak okula gelen bir insanı mutlaka tanırsınız, en tanımadığınızla mutlaka göz aşinalığınız vardır. Siz bir masaya tek başınıza oturursunuz, bir anda etrafınızı arkadaşlarınız sarar. Arel demek kalabalık masalar, her bölümden bir sürü arkadaş demektir..

Daha ilk senelerinde herkes içinden 'oo tamam bir de mühendis arkadaşım olacak ileride' diye geçirmiştir, ben geçirmiştim:))

 

Elbetteki üniversite hayatı sadece arkadaşlarla kaynaşmaktan ibaret değildir. Yüzde yüz ingilizce bir bölüm okurken, hocaların akademik ingilizce yatkınlığı ve içlerinde taşıdıkları vicdan çok önemlidir. Ve Arel Üniversitesi öğretim üyeleri, her zaman öğrencilerine her konuda destek olmak için hazırdalardı, en azından bunun bir çok örneğine tanık oldum.

Çok uzakta bir yerleşke ve bu yerleşkede mahsur kalmış pardon okula gelmiş bir çok öğrenci... İşte burası gelişmiş bir survivor adası gibidir. Herkes birbiriyle yardımlaşmaya açıktır. Kimse kimsenin rakibi değildir burada 'kanka al bak bunlarada çalış' vardır, not saklamak diye bir şeye henüz tanık olmadım. Her özel okul gibi, plasystationdan bilardoya kadar bir çok vakit geçirme eğlencesi mevcuttur fakat bunlar okulun ilk yılları hevesidir çoğu zaman..

 

Nitekim şehir dışında tatile çıkmak gibidir Arel'de okumak.. Eh her tatil beklendiği kadar mükemmel olmak zorunda değildir:)

 

Ben okulumu çok seviyorum, İstanbul görünümlü, Büyükçekmece'nin bilmem kaç kilometre ötesinde bile olsa, evimden okula gitmek dönmek 4 saati de bulsa; Arel bağımlılıktır, insan bir süre gitmezse çok özlüyor:))