Arkanda kalan

süzerim kendimi süzgecimden

sererim önüme coğrafyamı

Annem’in tembihleri çeker kulağımı

kendini üstün gören kırmızı’yı

boyarım pastel renklerimle

yön atlasım kendime/dir nasihatlarım

içimde yaşarım yaşadıklarımı

gösteriş olmadı hiç merakım

ilk alçak dallardır bende hedef

onların da meyvesi aynı parlak, sedef

uzanamadıklarımı yok saymam hiç

varsın uzananlar alsınlar

aynı ağaçta tad hep birdir nasılsa

vardıkça uzaklaşan hedef

değil midir hayat dediğin

insan yüzünün arkasında

bir meddahın perde gerisi hüznünü

bir yılanın zehirli dilini

unutma demişti Annem !

denizde oynaşan balıkların canlılığı

bir ağın suya inişi kadardır

geceyle örülecek zamanla

derin bir uykuya geçişin yakınlığı

bozulan çocuk oyunları kadardır

atlasımda

yarına endeksli işaretin yokluğu bundandır

an’dır yaşadığın hayat an’dır

geriye kalan yanlızca

mevsimsiz uzak bir şarkı

hoş bir sedâ’dır arkanda kalan

(3 Nisan 2009)

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.