Aşk... Aşk...

Kalbinle değil mantığınla düşünmeye başladığın vakit anla ki aşkın bitmeye, senden gitmeye başlamıştır. Çünkü aşkın mantığı yoktur ve tüm saçmalıkları içinde barındırır. Bu yüzden güzeldir zaten. Kuralı yoktur, insanların koyduğu kısıtlamalardan çok uzaktır. Sadece ne hissediyorsan onu yaparsın. Bu yüzden de büyü gibidir.

Hiç düşünmezsin mesafeleri, olmazlıkları, farkları... Bunlar aklına bile gelmez. Geldiğinde ya da biri sana bunları hatırlattığında ise omuz silker geçersin. Umurunda değildir çünkü. Aşıksındır ve geri kalan hiç bir şeyin önemi yoktur. Dünyan iki kişiden oluşuyordur; sen ve o. Bu yüzden de aşk bitince tüm dünya yıkılır.

Aşk mantığını senden alır. Bu yüzden aşıkken mutlusundur. İnsan mutlu olmak için aklından kurtulmaya ihtiyaç duyar çünkü. Büyülenmeye dünyanın gerçeğinden uzaklaşmaya ihtiyaç duyar.Bu yüzden aşka meyli olanlar, akıllarını gönüllü olarak kaybetmek isteyenlerdir.

Bu yüzden, Aşk; Aklıyla değil kalbiyle düşünenlerin, yıkılacağını bile bile iki kişilik dünya kurmaya cesareti olanların ve gönüllü olarak akıllarını kaybetmek isteyenlerin işidir....

RESİM: Kandinsky