Aşk cennet midir, cehennem mi?

Bir düşünüre göre, “Cennet aşkın oturduğu yerdedir.” Cennetin kapısını kim açar biliyor musunuz? İşte yanıtı: “Ekenler eker/ Biçenler biçer/ Cennetin kapısını/ Sevenler açar”  Turgut Uyar, sevgilisine, “Şöyle bir içten öpmeni senin/ Bin tane cennete değişmem” diye sesleniyor. Bernard Russel de, “Aşk dünyada kaçıp sığınılacak bir cennettir” görüşünde. Aşk ozanı Karacaoğlan da diyor ki:

            “Sanırım vücudum cenneti gezer

             Yârimi koynuma aldığım zaman.”

            Bir manide sevip sevilmekle cennet arasında bir bağıntı kuruluyor:

            “Masa üstünde kaymak

             Yiyelim parmak parmak

             Sevip de sevilmek

             Cennetten gül koparmak.”

            Başka bir manide cennetin nerde olduğu şöyle belirtiliyor:

            “Kayanın ara yeri

             Sızlar yara yeri

             İki meme arası

             Cennetin orta yeri”.

            Gelin bu konuda bir de Ömer Hayyam’a kulak verelim:

            “Sevişenler ve içenler cehennemlikmiş

             Sen gel de inan bu söze, olmayacak iş

             Olsa bile, bir düşün, onlarsız cennette

             Cinler cirit oynamaz mı, ilahi derviş!”

            Ozanlar sevgiliye kavuşmayı cennet, ondan ayrılmayı ise cehennem olarak nitelemişlerdir. Aşk acısı da cehennemdir. Bir âşık, sevgilisine şöyle sitem ediyor:

            “Sırma büklüm kalıyor

             Bu dert beni alıyor

             Yârim cehennem misin?

             Sana düşen yanıyor.”

            Ahmet Arif, “Yokluğun cehennemin öbür adıdır” diyerek ayrılık acısını cehennemle özdeşleştiriyor. Bir şarkımız, “Seninle bütün yollar cennete gider” derken, bir başka şarkı, “Cennet olur bu dünya, sevmesini bilene” diyerek bizi uyarıyor. Ya şu şarkıya ne dersiniz: “Seninle cehennem ödüldür bana/ Sensiz cennet bile sürgün sayılır”...

            Bir şiir de ben yazdım: “Cennete nasıl gidilir diye/ Sorsam bir hocaya/ Hemen sevap günah defteri/ Ortaya saçılır/ Oysa benim cennetimin kapısı/ Senin dudaklarından açılır.”

            İyi kızlar cennete gidermiş, kötü kızlar ise her yere...

            Cenneti başka yerlerde arama. Sen kendin kuracaksın cenneti aşklarından/ Çalamazsın mutluluğu başkalarından. Unutma ki, sevmek cennetinin yolu yokuştur/ O, kolayca ele geçmeyen bir kuştur. Bir duyuş, dokunuştur, yıkılmadan duruş, doğal oluştur.

            Kıskançlıklarla, kaprislerle, kuşkuyla bu cenneti cehenneme çevirmeyelim, bu kutsal yapıyı devirmeyelim. Cennet, seven kişilerin kalbinde, cehennem ise sevgisiz kişilerin beynindedir. Bu gerçeği hiçbir zaman unutmayalım. Hoşgörü, erdem ve özveri büyütür onu, bencillik, çıkarcılık da küçültür, yok eder. Kötü kişilerin cenneti, iyilerin cehennemidir. Kötülerin, çirkinlerin hayatımızı cehenneme çevirmelerine izin vermeyelim.

            Kara kara kazanlar

            Kara yazı yazanlar

            Cennet yüzü görmesin

            Aramızı bozanlar.

***Erhan Tığlı***