Aşk'ın Halleri-1

Baktın…

Evet sadece bir bakıştı ilk temasımız. Gözlerin değmişti gözlerime. Bir anlam yoktu içlerinde aslında, muhtemelen önceki yaralarımız kanıyordu hala göz bebeklerimizde, önceki aşklarımız yaşıyordu. Göz pınarlarımız giden ya da özlenen sevgili için bekliyordu hazır kıta, ha yağdı ha yağacak…

Evet baktın sadece. “ee, ne olmuş ki bakmışsa” diyenler olabilir anlatınca. Biliyorum, görmeden, duymadan, hissetmeden bakılan bir göz ne kadar anlam katabilir insanın hayatına. Yok eminim, farklı idi bakışmamız, zaman aldatmıyor, takılı kaldı gözlerimiz o an boyunca. Önceki yaralarımız kanıyordu, bir anlam yoktu içlerinde ama takılı kaldı biliyorum…

Baktın, içime işledi bakışın… sanki boşluktum, sanki boşluktun. Sanki sığınmak bir an, sanki kendine bakıyordun, sanki kendime bakıyordum. Sanki benim gözlerimdi gözlerin. Sanki kendini görmüştün, yok görmüyordun henüz, sadece bakıyordun. Fark etmiyorduk bakışımızdaki anlamı, görmüyorduk henüz, ama biliyorum şimdi, ben de seni görmüştün, sen de beni.

Aynadaki aksimize bakıyorduk sanki, yorgun gönüllerin vurdumduymazlığıyla. Aynaya bakıyorduk yorgun, yılgın, kendimizi bile fark etmeden ve baktığımızın kendimiz olduğunu bilme alışkanlığıyla. Aynadaki yüz başkaydı belki ama biliyorduk ikimizde, gözlerin içinden girip kalbe ulaşınca farklılığımız kalmıyordu. Aynı özlemler, aynı yaralar, aynı savaşlar, aynı yenilgiler…

Aynıydı kalbimizin bakışı, duruşu, fiziksel farklılıklarına rağmen kendimize bakıyorduk birbirimizde.

Biraz daha uzun sürse bakışmamız, fark edip yabancılığımızı irkilebilirdik, biliyorum. Ne yapıyorum ben demenin kırmızı utangaçlığı yüzümüzde, binbir özür dilerdik kendimizden ve karşımızdakinden kısık sesle. Bir daha göz göze gelmemek için çaba harcar, karşılaştığında gözlerimiz panik içerisinde ne yapacağımızı şaşırırdık.

Yok öyle olmadı, baktın sadece. Kimsenin hatta kendimizin bile anlayamadığı bir süre takılı kaldı gözlerimiz birbirine. Yorgun savaşları vardı ikimizin de, eskimiş aşkları, buğulanmış gözleri, üzeri is bağlamış hüzünlerimiz vardı.

Nereden kaldı aklımda bilmiyorum. Uzun sürmesi belki bakışmamızın. Takılı kaldı gözlerimiz, öyle hatırlıyorum şimdi. Zaman sadece hatırlanmak isteneni sunabiliyor bazen. İddia etmiyorum öyle olduğuna, öyle oldu diyorum sadece…

<ı>Devam edecek…………..