Aşk iznine çıktım, dönmeyeceğim..

Hayatın en tatlı duygularından birisidir aşk.

Hemen her insan mutlaka hayatı boyunca aşkı tatmıştır bir şekilde.

Kimisi mutlu bitmiş kimisi de acıyla sonlanmıştır.

Aşk hayatındaki her türlü sorun bir şekilde hayata da yansıyor aslında.

İşinize, dersinize konsantre olamıyor, sürekli kafanız meşgul olarak geziyorsunuz.

Sağdan soldan boşver ya naralarına rağmen boş veremiyorsunuz.

İşte Japonlar yine ilginç bir uygulamaya imza atıp aşk acısı çeken çalışanlara ''ayrılık izni'' veriyor.

İnsanın değerini biliyorlar.

Biliyorlar ki kafası meşgul olan adam işte de verimli olamaz.

Bir süre kendisini toparlaması gerekiyor.

Böyle bir uygulama Türkiye'de olsa neler yaşanır tahmin edebiliyor musunuz?

Bizdeki birçok patron ''otur çalış ne aşkı'' diye fırça çeker önce.

''Bizim zamanımızda aşk izni mi vardı?'' diye de söylenir bir güzel.

Çalışanlar arasında numaradan ''ah aşk acısı çekiyorum'' diyenler çıkar bu uygulama bir güzel suistimal edilir.

Kimi çalışanlarda her ay ''ayrıldım, acım var'' diye izin almaya kalkar.

Sonra bir bakmışsınız ki koca ofis bomboş.

E nerede bunlar?

İzne çıktılar.

Aşk iznine.

Tabii bu iznin süresi de önemli.

Çalışan kendisine bahşedilen izin süresinden sonra aranır işe çağrılır, kişimiz oralı olmaz.

''Acım geçmedi biraz daha bekleyin.''

1 ay.

1.5 ay.

2 ay.

3 ay.

Oldu olacak 1 sene bekleyelim.

Burası Türkiye.

Bu yüzden Japon'un faaliyeti bize yaramaz.

İsterseniz deneyin, sonra mesul ben değilim ama...

Özgün Kaplama