Aşk var mı aşk???

Eskiden anneler kızlarına koca arardı.

Eni konu arayışa çıkarlardı. Kızını serbest bırakırsan ya davulcuya ya zurnacıya varırdı ya malum:)

E, davulcu zurnacı da pek makbul sayılmazdı tabi, mühendisler doktorlar dururken. Yaa, eskiden koca olacak erkekte aranılan en gözde meslekler bunlardı. Hatırlıyorum, çocukken, daha okula bile başlamamışken, mahalledeki kadınların sohbetlerinde bir mühendis lâfıdır gitmekteydi. Sahi, neydi bu mühendislik Allah aşkına? Düşünür düşünür çıkamazdım işin içinden. Demek kimseye de sormamışım ki, yıllar sonra ancak, kendi mesleğimi seçme aşamasında öğrenmiştim mühendis ne demek... Zaten hiç ilgi alanıma girmeyen bir meslekmiş, ondan sormamış olabilirim.

Ama doktorları severdim ne yalan söyleyeyim. İnsanın şöyle, anlı şanlı, yakışıklı bir doktor kocası olsa iyi olmaz mıydı? Hem parası pulu da yerinde olurdu, istediğini yer içer, istediğin yere gider gezerdin.

Çocuk aklımla bir yandan da düşünürdüm, peki Aşk?

Anneler kızlarına etiketi sağlam, varlıklı bir koca adayı bulunca, aşk da bulmuş oluyor muydu?

Şimdi, bir çok kişi diyebilir ki: "Aşk da ne ki Allah aşkına, karın mı doyuruyor? Hem kaldı mı artık gerçek Aşk, kalsa da sanki bir ömür boyu mu sürüyor?"

Sürmüyor elbette, ama aşk sevgiyi getirmişse peşinden, beraberlik bir ömür boyu sürebiliyor.

Mantık evliliği denen saçma beraberlik de bir ömür boyu sürebilir. Keyifsiz, mutsuz, ümitsiz sürer tabi ki.

Kör âşıklığa ne kadar karşıysam, mantık evliliğine de o kadar karşıyım.

Neyse, geçelim Aşkı meşki:)

Şimdi gözde meslekler değişti haliyle. Teknoloji ilerleyince Bilişim denen bir şey çıktı ortaya.  En fakirin elinde bile son model cep telefonu, bir değil bazen iki hatta. Bilgisayar ise artık neredeyse herkesin evinde, kalkmıyoruz internet başından. Bundan daha iyi para kazanılacak meslek mi olur?

Şimdi annelerin durumu nasıl, bilemiyorum. Çoktan çıktım bu konuların dışına ben. Hâlâ kızları için varlıklı koca arayışına giriyorlar mı?

Yoksa şöyle bir düşünce geliştirdiler mi yıllar içinde: "Kızım okusun, meslek sahibi olsun, kendi parasını kendi kazansın, kendi seçtiği erkekle evlensin, varlıklı olursa ne âlâ, olmazsa ne gam."

Umarım böyledir, yoksa yazık.

Bir arpa boyu yol gidilemiyor bu ülkede, evlilik, kadın-erkek ilişkileri, etiket sevdası konularında.

Bazen öyle yazılar, haberler okuyor ve duyuyorum ki böyle düşünürken buluyorum kendimi.

Bir on dokuzuncu yüzyıl romanı okuyorum da, ondan çıktı bu yazı. Annelerin, varlıklı koca bulacağım diye en aptal kızlarını bile allayıp pullayıp mal gibi öyle bir ortaya sürmeleri var ki, güler misin ağlar mısın?