Aşka dair

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.

Nazım Hikmet

Ben ve gece kol kola yine
Yanı başımızda kavuşamayacağını bilse de aşk için kıyıya atılan deniz
Ay aşk ile aydınlık sürmüş karanlıklar üstüne
İnce bir yağmur sızıyor göğün tenha göğsünden

Bir kez olsun bakmıyorum dönüp de arkama
Zamanın kapı aralığından sızıyorum hayata ince bir ezgi gibi
Yarım kalmış bir türkü değildir hayat
Yüreğimin düşleriyle yoğrulmuş bitmeyen bir şiirdir mısralarımda

Küsmedim uzun bir hava gibi içimde dokunan aşka
Küsmedim sular gibi durmadan akıp giden ömrüme
Küsmedim sana ey İstanbul beni bağrına basan kentim
Bak işte yine yürüyorum düşlerimin peşinde en sevda halimle

Ben beni bildim kendini bilen bilir ancak beni de
Fazla söze gerek yoktur yüreklerin kulakları sağırsa
Kolay değildir anlatmak bulamıyorsan seni anlatan alfabeyi
Ben saldım efkarımı yüzümü okşayıp geçen serin rüzgarlara

Biliyorum Nazımım Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
Anlıyorum seni Nazımım bütün iş yürekte...