Yaşam ateşi

Zamansız yağmurlar yağıyor kentin orta yerine

Gecedir zifiri karanlık üşüyor terk edilmiş bir kent

Fırtınalar kopuyor aşksız kalmış yüreklerde

Gecikmiş düşlere koşuyor insanlar hüzünlerle sarmaş dolaş

Bilmiyordu nerde kayıp ettiğini son sevgilinin gözlerini

Hangi kentte kalmıştı canım diyen o sıcak buğulu ses

Gelicem bitanem gelicem diye yeminler eden gelirmiydi

Durmadan kocaman öpücükler gönderen neredeydi şimdi

Seni seviyorum sözcükleri hangi yalanlara yenilmişti

Anlıyordu artık hayatın bunca zaman ona anlatmaya çalıştığını

Her şey insan içinmiş, acılarda, sevinçlerde, aşklarda, ayrılıklarda

Anlıyordu artık acılar doruğa ulaştığında gözlerde yaş kalmazmış

Hayat yaşanarak severek adım adım öğrenilirmiş

Anlıyordu artık sevgi alın teri ile yoğrulmuş emekmiş

Ve günü gelince özgür bırakmak gerekiyormuş

Anlıyordu artık yüreğindeki bitip tükenmez yaşam ateşini

Kayıp edenin kendisi olmadığını biliyordu artık…