Anladım

Saatlerce boş boş bakabilirmişim meğer önümde duran beyaz kağıda…

Benim de bir gün kelimelerim anlamsız kalabilirmiş…

Sana, kendime, hayata, insanlığa söyleyecek pek çok şeyim olduğu halde hem de…

Bana en güzel aşk sözünü fısıldadığında anladım.

Ben de yalnız kalabilirmişim meğer onca insanın arasından sıyrılarak…

Aranacak, konuşulacak pek çok kişi varken hem de.

Yalnızlığımı seninle paylaştığımda anladım.

Hiç bilmezdim ben de gizemliymişim gizemini çözmeye çalıştığım bu yaşamda.

Anlatılacak haykırılacak pek çok sır saklarken hem de…

Seninle dünyanın en gizemli aşkını yaşadığımda anladım.

Bir türküyü günlerce, haftalarca hatta yıllarca söyleyebilirmişim meğer…

Söylenecek binlerce pek çok türkü varken hem de.

Ben sadece bir tanesini dilime dolayabilirmişim…

Ve onun her bir notasına her tınısına senin adını saklayabilir,

Ve aslında onu söylerken adını sayıklayabilirmişim her an.

Dinlediğim her türkünün içine sana dair umutlar ekip ,

O ekinlerin filizlerini gözyaşlarımla sulayıp ,

O umutlardan bir orman yapabilirmişim yüreğimin içinde…

Kulağıma o türküyü söylediğin vakit anladım.

Gururun o keskinliğini soğuk nefesini elimin tersiyle bastırabilirmişim…

Bir dahakinde avuçlarını daha çok ısıtabilmek için.

Çekip gitmem gerekirken seni terk edemediğimde anladım.

Sana kavuşabilmek için ben,

Vazgeçebilirmişim yıllarca peşinden koştuğum şeylerden.

Yapılacak hedeflenecek pek çok şey varken hem de…

Beni sadece yüreğinle ve teninle değil beyninle de doyurduğunda anladım.

Hayatta tek başınayız derdim hep.

Hayat bir tuval ve ben ne istersem onu çizerim o tuvale ve hangisini istersem o renge boyarım

Öyle değilmiş meğer , insan hayatı paylaşmalıymış .

İşte ancak o zaman katlanılabiliniyormuş hayata.

Sana hayatımı adadığımda anladım…

Zaman önemlidir diyordum ve yarışıyordum zamanla.

Yetiremiyordum , yapacaklarıma az geliyordu her defasında.

Öyle değilmiş meğer…

Önemli olan zamanın uzunluğu değil ,

Ne kadar olursa olsun içine sığdırabildiklerinmiş aslolan.

Seninle dar vakitleri paylaştığımda ve senden ayrı olduğum zamanların,

Seninle olduğum zamanlardan daha uzun olduğunda anladım…

Aceleciyim zannerdim kendimi , bir şeyi istiyorsam mesela hemen olmalıydı o.

Sabırlıymışım meğer…

Her gelemeyişinde içimde fırtınalar kopsa da,

İnatla geleceğin o günü beklediğimde anladım…

Ben bana yeterim diyordum , gecelerin o derin karanlığıyla tek başıma mücadele ederim.

Kendime yetmiyormuşum meğer…

Tek kişilik yatağımda sen kokan yastığa sarılıp,

Çift kişilik yalnızlığıma büründüğümde anladım…

Yaşamın bir anlamı değil pek çok anlamı vardır derdim hep.

Bir yerden yakalayamazsan mutluluğu başka bir yerden yakalarsın.

Öyle değilmiş meğer…

Yaşamın pek çok anlamı var evet ama,

Onu özel kılan sadece bir anlam saklarmış içinde.

Sana âşık olunca anladım…