Aşkı görünce değil miydi güller utanan

Bütün günahlara bedel sancılar yüreğimi tırmalar

Hasretin ateşi ile yakıyordu surete düşen ayrılık

Dil ile kirlenmiş mutluluk isimsiz sözsüz bakışlar

Güzellikten alınan haz ile doyumlar param parça yollarda

Sevginin güzellikleri idi bahar yağmuru gibi gönüllere yağan

Aşkı görünce değil miydi güller utanan

Aşkın rengine ulaşamadan solan güllerde yapraklar değil mi solan

Ay değil miydi aşkı görünce bulutların ardına saklanan

Âşıkların gece karanlığında nur gibi parlayan

Manadan nasip alamayanlar aşkı attılar uçurumlara

Aşk güldüğünde inci mercan saçtı

Ah nefisler ki her zaman mercan bulurum diye

Sevmese de sevdim dedi aradığını bulamadı

Bulamayınca kendi hatasını aşka bağladı

Aşkın zarafet dolu bakışın görmediler

Gülüşündeki mercanı beş kuruşa sattılar

Onun için aşk uzaklaştı gitti kaçırdılar

Şimdiki sevmeleri aşk sandılar

Üç gün sonra bıkıp ta usandılar

Ne çölde susuz yandılar

Ne güneşin ışığında karanlığı yaşadılar

Mehmet Aluç