Aşkın cellâdı

Şiddetli depremlere uyanıyorum yüreğimde

Depremlere uyanıyorum

Sonra büyük bir sessizlik içinde

Senle sensizliği konuşuyorum, konuşuyorum

Sağanaklarım başlıyor sonra sağanaklarım

Sağanaklar altında suskunluğuma çekiliyorum

Kimselere görünmeden

Yokluğunun gürültüsüyle titreyerek

Azgın sellerden dingin sulara çekiliyorum

Sensizce ve sessizce…

Ölümü kucaklar gibi yalnızlığını kucaklıyorum

Sinsice geliyor ayrılığın sesi sinsice

Bir gece yarısı ekspresi gibi

İnfazım hazırlanıyor saatler içinde

Hükmüm yüzüme okunuyor

Pişman mısın, diyorlar

Asla pişman olmayacağım, olmayacağım

Ellerimi bağlattırmadan

Başımı sehpaya yaslıyorum

Cellâdımın acımasız kılıcı göğe doğru yükseliyor, yükseliyor

Büyük bir sensiz sessizlik çöküyor içime sessizlik

Sonra titreyerek cellâdıma:

 “Kıyma bana!” diyorum

Uyanıyorum ve hıçkıra hıçkıra ağlıyorum, ağlıyorum

Sonra bir can çekiş seyrediyorum bedenimde

Zaman duruyor ağır mı ağır

Anlıyorum cellâdım hem dilsiz hem sağır…

                                  12 NİSAN 2014- 10.01-İSTANBUL

12 NİSAN 2014- 10.01-İSTANBUL