Aşkın OL-A-MA-MA hali

Biz hiç anlayamadık birbirimizi...

Ne sen yüreklice anlatabildin içindekileri, ne ben anlamaya çalıştım karşımdaki SEN'i! Susup oturduk. Gözlerimizde konuşmadı. Dilimizin ucunda kaldı kelimeler. Sevgi sözcükleri yüreğimizde kaldı!

Biz hiç duyamadık birbirimizi...

Sağır bir sessizliğe bürünürken benliğimiz, kulaklarımıza da iki küçük pamuk tıkadık. Benliğimizle birlikte kulaklarımızda sağır oldu, duyamadık...

Biz hiç hissedemedik sevgiyi...

Uçurtmalarımız uçmadı göklerde! Çocuk olmak istemedik yeniden. Karnımıza ağrılar saplanmadı. Gözlerimiz kör olmadı sevgiden, yapamadık. Set çektik hislere..

Zaman geçerken ve biz zamanın içinden geçerken büyüdük, yaşlandık, anne olduk, baba olduk ama BİZ olamadık!
Yüreğin pencerelerine kilit vurdu dilimiz. Hiç tutkulu sevemedik, tutkumuzun esiri olmaktan korktuk hep. Yaşlanmaktan, unutulmaktan, unutmaktan korkmadık oysa. Uçurtmamızın neden uçmadığını unutmaktan korkmadık. Ama hep aklımızın bir köşesinde kaldı, unutamadık.

Yıldızımız kaydı, dilek tutamadık! BİZ OLAMADIK!...