Aşkın rengi, tarifinde gizli

Aşkın resmini yap dediler bana.
Çizemidim seni, tutmadı ellerim.
Boş sayfayı boya dediler,
Bilemedim ki sen şimdi hangi renksin?

Bir aşk var ki gönlümde,
Ne gri, ne mavi, ne de siyah.
Öyle bir aşk var ki kalbimde,
Rengi alaca, rengi belli değil.

Tuvalim de çok renk var ama,
Gönül fırçam, konduramıyor hiçbir rengi sana.
Avuçlarımdan, kaydığından beri sen,
Hiçbir renk, kendi rengi değildi zaten.

Gelsen, değsen yeniden bam telime.
Yeniden canlanırdım, bir dokunuşla.
Anlam yüklemezdim bu haline,
Belki de bırakırdım kendimi, sonsuzluğun kollarına.

Öyle ya, yoktur senin bir tarifin.
Derinliğin, yüksekliğin edilmez tarifin.
Ucun, bucağın yoktur senin.
Bu yüzdendir sonsuzluktaki gizin.

Yakınlar, uzaklaşırken benden,
Uçsa, göğe ulaşsa da kalan artıklarım,
Ben olmaya yeter miydi?
Yoksa gider miydi bir bilinmezliğin peşinden?

Sen bu kadar ulaşılmazken bende,
Senin dünyan da sönük bir yıldızım sadece.
Parlatmak istersen şayet,
Bir dokunuşun yeter sevdiğim.

Sevgilerimle...