Aşkın susam taneleri...

Aşkın sona ermesinden daha da kötüsü, sona ereceği belli olmasına rağmen, bir türlü bitememesidir. Ortada aşkın üzerinden dökülmüş susam taneleri kalmıştır. Sen onları süpürdükçe bir kitabın arasından, koltukların minderlerinin üzerinden, masanın altından karşına çıkıp durmaktadırlar. Nasıl bu kadar çok olduklarına ve nasıl bu kadar etrafa dağılmış olduklarına şaşarak ve her karşılaştığında o tanelerle, biraz daha ağlamaklı oluşuna öfkeyle toplamaya devam edersin. Yeni başlangıçlara daha zaman vardır ve sabırla beklemeyi öğretiyordur hayat sana.

Sen onları buldukça ortalığa saçılmaya devam ediyorladır ısrarla. Aşkın son kırıntılarıdır. Bir kitap arası fotoğrafı, komşu evlerden yükselen bir şarkı, bir çikolatanın lekesi ve ona eşlik etmiş kahkahalar, bir küçük not susam taneleri gibi oradan buradan çıkıverir karşına. Hepsini alacak bir kutu bulamazsın. Onları bir kutuya doldurdurabildiğinde de, o kutuyu koyacak bir yer...Hayatının hiç bir yerine sığmıyordur ve sen onu nereye koysan eğreti duruyordur. Atmaya kıyamadığın ama nereye koyacağını bilemediğin kutu evinin orta yerinde duruyor ve sen her dafasında ona çarpıp bir yerlerini incitiyosundur...

Yeni süpürülmüş ve hiç bir tane kalmamış bir eve özlem duyarsın.Oysa bu mümkün değildir. O susam taneleri eteklerine takılır her yere gelir seninle. Silkelenmek boşuna bir çabadır. Onlarla yaşamaya alışmalıdır. Bir zaman sonra içini acıtan bu taneler sana güzel zamanları anımsatacaktır. Sabırla beklemelidir. Karşına hiç beklemediğin anda çıkıveren ve tam onlardan kurtulduğunu sandığın anda gözüne takılıveren taneyi sakince alıp bakmayı öğreneceksindir. Ona sevgiyle bakmayı ve zamanın süpürüp geçtiği her şeyin ardından yalnızca o tanelerin kaldığını öğreneceksindir.

Aşktan tek kalanın bir zamanlar,o sana çok acı veren, o deliler gibi kurtulmaya çalıştığın susam taneleri olduğunu anlayacaksındır.

Aşkın susam taneleri... Aşkın en tatlı yeridir... Anlayacaksındır...