Yorgan

Yahu dedim kendi kendime ne çekiştirip duruyorsun orasından burasından... Hayatımdan söz ediyorum... Tıpkı yorgan gibi... Bir ordan çekiştiriyorum bir burdan... Koskaca yorgana sığamadım gitti.

Yorgan örtünmek için değil midir? Sen üşüme diye... İyi de neden çekiştirip durmak, ört üzerine uyu işte... Yok şöyle iyi durur yok böyle yaparsan daha iyi örter. Tıpkı hayatta bir yorgan gibi değil mi? Öyle çekiştirip durmayacaksın. Nasıl yorganı sarınıp sarmalanıp tatlı bir uykuya dalıyorsan, hayata da sarınıp sarmalanıp yaşayacaksın. Nasıl gece boyu yorgana sığamadığın için çekiştirip durmaktan uyuyamıyorsan, hayatı da çekiştirip durursan yaşayamıyorsun çünkü.

Rahat ol, huzurlu ol ve uyu... Çek yorganını üzerine ve uyu... Ama bu ruh öyle pek huzur içinde uykuya dalabilenlerden değil galiba... Ya da onun huzuru huzursuzluğunda... Çekiştirip durmadan yaşayamıyor belki... Kendini yaşamış hissedemiyor...Öylesine dalamıyor tatlı uykuya... Tatlı tatlı uyuyanlara gıpta ediyor da onların taklidini bile yapamıyor belki... Gözlerini kapıyor ama hemen açmak istiyor... Dünyayı kaçırmak istemiyor... Kayda değer ne varsa hatta kayda değmeğen ne varsa görmek işitmek istiyor... Uyanık kalmasının tek yolunun yorganını çekiştirip durmak olduğunu sanıyor belki... Bilmiyor... Sadece çekiştirip duruyor işte...

Sürekli konum değiştiriyor ama bir zaman sonra yine aynı konuma geliyor. Aslında amacı en iyiyi bulmak değil belki... sadece uyanık kalmak... Bilmiyor...

Tek bildiği rahat edebilmenin yolunun, üzerini örtüp gözlerini kapamak olduğu... Biliyor ama yapmıyor, yapamıyor... Çekiştirip duruyor işte...Hayat örseleniyor, lifleniyor ve hiç bir şeye benzemiyor... O ise hala çekiştirip duruyor ve artık nedenini de düşünmüyor...

Blog Resim:Tamara de Lempicka