Aşktan korkar oldum

Yaşanmışlıklar vardır hayatımızda. Birini seversin aşık olursun; bunu ona söylersin. Kabul etmez; ama sadece dili söyler bunu. Kalbinin aslında öyle söylemediğini anlarsın; yada bunu kendince öyle algılarsın. Öyle olduğunu zannettikçe kahrolursun. Kayıp edeceğini bilir; bu kayba engel olamazsın, sert bir tepkiden korkarsın. İçinden bir ses; aslında, onunda senden hoşlandığını söyler. Böyle bir duruma geldiğinde; bunu onun istememesinin sebebini yadırgarsın.

Neden sever; neden aşık olur insan; kaybetmek için mi? Kaybedeceğini bile, bile uçurum kenarında dolaşmak için mi?

İşte bunu yaşadığım için vazgeçtim. Kendimde bir şeyleri öldürdüm. Çünkü gerçekten aşık olup birbiriyle ömürboyu mutlu olan çok nadir insan var milyarlar var çevremizde. Gerçek mutluluk aşkta değil bence; anlayışta. Uzun süren beraberlikler güven ve birbirini tamamlayabilen iki kişi arasında olur. Aşk ölür zamanla. Ama güven ve anlayış sağlamsa; mutluluğun devam eder.

Ha bugün, ha yarın ölecek, olan bir aşkı aramıyorum. İşin açıkçası artık; aşık olmaktan da korkuyorum…