Aslan Cimbom!

Çınar’dan nağmeler...
Oleyyyyyy Bakket (basket).
Oğlum basket değil gol... Gooooool

Biz de demokrasi var. Çınar, Galatasaray’dan başka bir takımı tutarsa ekmek vermeyiz. Babişimiz öyle diyor. Nasıl bir demokrasi? Siz düşünün artık gerisini...

Aslında bebek ve çocuk bölümünde yazıyorum ama bugün büyük bir gururla Galatasaray için futbol sayfasında yazmak istedim. Futbol’a erkekler daha çok ilgi duyarlar. Fakat ben de bir bayan olarak en az erkekler kadar futbolla ilgileniyorum. Çocukluğumdan beri futbola ilgim var. Küçükken abim için Galatasaraylı oldum. Çocukluğum da futbol maçı oynadım. Evlendim, değişen bişey olmadı yine Galatasaraylıyım. Ölene kadar da öyle kalacak. Çok şükür oğlumuz da Cimbom’lu daha ne isteyim ki.

Geçtiğimiz hafta eşim, arkadaşlarım ve ailem yani Galatasaray’lı herkes, Fenerbahçe kazanacak diyordu. Hadi ordan be takımına inan böyle mi konuşur? Diye herkesle tartıştım, hatta idaya bile girdim. Galatasaray kazanacak diye. Galiba ben de Adnan Polat gibi çok inanmıştım. İnanmam gerekiyordu, çünkü başka şansımız yoktu. Takım ruhu bu olsa gerek ki takımımız da çok inandı, savaştı ve kazandı. Eskiden beri Adnan Polat’a hayranımdır. O’nun sayesinde birlik ve beraberliğimizi hatırladık. Çok şükür büyük bir camia olduğumuzu o hatırlattı. Maçı izleyenler bilir ekranda tüm eski başkanlar, eski teknik direktörler ve efsane Hagi vardı, işte bu dedim kendi kendime bu’dur. Garip bir büyü vardı, Ali Samiyen’de tüm futbolcular var güçleriyle çalıştılar. Dünkü maçta Fener hem oyun şekli olarak, hemde performans olarak kötüydü. Aynı zamanda da çok ruhsuz oynadılar. Sanki şampiyonluğa oynayan takım onlar değil di.

Geçmiş olsun o çok büyük Fenerbahçe’ye... Bazen çok iyi futbolcuya parayı bastırıp almak, takımı yabancılarla donatmak yetmiyor işte anlayana tabi. Takım ruhu yoktu dün Fenerbahçe de öylesine oynadılar, daha doğrusu oynayamadılar bile. Böyle devam ederlerse de muhtemelen ligi üçüncü bitirirler.

Geçmişten bir anı...

Bende, eşimde fanatik Galatasaraylıyız. Eşim başka takımı tutsaydı onunla evlenir miydim?

Bilmiyorum o kadar fanatiğiz yani. Sene 2006 ben 7 aylık hamileyim. Akşam dünya derbisi var Galatasaray-Fenerbahçe yani... Eğer yanlış hatırlamıyorsam Anneler günüydü. Eşim, kayınvalidemi ve beni yemeğe götürdü. Lokanta’nın bahçesinde bayrak satan bir amca vardı eşim bayrağı almakla almamak arasında kararsız kaldı. Ben ısrar ettim ama almadı. Fenerbahçe nasıl olsa şampiyon olur diye düşünüyordu. Benim altıncı hissim çok kuvvetlidir. İçimden bir ses mutlaka şampiyon Galatasaray olacak diyordu. Eve dönerken eşimi yalvar yakar 19 Mayıs stadında götürdüm. Eşime; Kemal lütfen bayrak alalım bak şampiyon olacağız’ dedim. Eşim kırmadı beni bayrak aldı ve ben eve kadar bayrağı sallaya sallaya geldim. Maç saati geldi. Hepimiz büyük heyacan içindeyiz, ben ise hamile halimle bir odadan diğer odaya dolanıp duruyorum. Arada camı açıp hava alıyorum. Kayınvalidem, kızım doğuracan, bebeğe birşey olacak’ diyor ama nafile. Galiba maç bitene kadar eşim ve ben sürekli ayaktaydık. Uzatmalar oldukca benim sancılarım arttı. 16 dak. Uzatma mı olur be kardeşim dedim. Ağladım ağlıycam galiba ağladım da. Nihayet maç bitti ve biz şampiyonuz.

İnanıyorum ki bu sene de Galatasaray şampiyon olacak.
Galatasaray’a inan ve gönül veren herkese sevgiler...