Aslı yok

Sen yoksun aslında, süretini de bırakamıyorsun bu nedenle.. Gözlerinden ışıl ışıl sevgili bir gülümseme yansıyor, sanal..

O kadar güzelsin ki, aldanıyorum sana-l.. Ve bunu düşünerek acı çekiyorum. Seviyorum ama hoşlanmıyorum; çünkü sen yoksun suretini bile bırakamıyorsun.. Sahtesin diyemiyorum, sıramı beklersem sadece bir ansın; .. sadece bir an.. ne kadar güzelsin... ama sanki sanalsın.. sanki, bir an..

Ve seni terk ettiğimi söyleyemiyorum, çünkü hiç gelmedin, kendim geleceksin diye bekliyor, ben terk edemiyorum..

Hiç gelmedi senin aslın ... Ben bunalıyorum, senin can sıkıntın geliyor.. Can sıkıntın seni götürüyor .. Unuttun mu ellerimi.. Hayatımızdan eksilen elimizden kayıp giden anlam.. 

Bu bir gülümsemeye haksızlık..

Gelmek değil ki senin gelişin; bu bir oyun mu? anlam!.. Ne kadar derinlerindeyim senin, ne kadar benimlesin...Çok ve hiç....

Hayatındaki varlığım kendinin de değerinin kanıtı belki.. Belki o yüzden başka hayatlardasın.. Ben sıramı beklemek zorundayım.. "Ben" bu kadar önemli mi?. . Beni ortaya çıkaramayan kendim; kendim sensiz yoksun, sen mi geldin; yoksa gelenler suretin miydi? Onlar neden geldi; süretlerin.. Kendine ait bir hayatın olacaksa yine gel..

.Çok ilgi, daha çok.. .. Ne zaman huzur duyacaksın ne zaman fark edeceksin "aşkın varlığı"..: Kaybedilen: "aşkınüstün zengin varlığı; ya da herşey aşktan...

Ne zaman bitecek.. Keşke süretini bırakabilsen.. Sanırım yoksun, suretin yok..
İçte yaşayan sadakat nasıl azalır; derin bir yoksunluk..
Kendimle ben çatışmaktan yorulduk.. 

Yola çıkmaktan çekinmezken, şimdi suretin neden yok?
Tamamlanmamış şeyler en anlaşılmaz şeylerdir. 

Ya, bir insanı derde atmak; "incir reçeli"ndeki gibi..

"Benim bu derdim
Ne yağan yağmurda
Ne yalancı sonbaharda
Ne bomboş sokaklarda…

Kırılmış her yanım
Kaybolur zaman saçlarında
Gözlerim sokaklarda
Sebebi isyan aşkım…

İçim yanar, içim kanar da
İsyan!
Geriye bir avuç yalan
Beni bu derde sen attın da, gittin ya kafam hep duman…"