Ay vaktinde sevda şiiri

Bir cerenin mahzun gözlerinedir
Yar kokulu gecelerin bakir tuncu.
Ay vakti yol görünür
Bir ahunun bohçasındaki sevdaya.

Bir bebe soluklanır usulca
Yaşam denen yolculuğa
Nice dağlar aşılır çakmak çakmak
Oluşan taş kesikleriyle
Oluk oluk kan içinde.

Seherin sinesinde bir kristal çiğ katresi
Ve bir ispinozun kursağında
Uçmanın yetisidir tanıladığımız.
Bir gelincik sallanır upuzun nazenin
Eteğine tutunmuş umudun
Nazlı, cıvan doruklarına.

Bir tomurcuk;uyanmış...
Start almış yollara.
Hiçliğin karanlık yargısından firari
Yasaklı bir ömrün izdüşümü gibi,
Fersiz temaşasıyla, yılgın akşam güneşi...

Çetrefilli bir denklem cebiri
Cebren oturur kırılgan
Mazlum kalemimize
Yüzlerce anarak hasretini
Kopar bu kederli ruhumdan...

Bir sevdadır ki;
Kımıltısız bir yaprağın
Ölümcül ağırlığında kan kusar.
Umudun aşk kokan bedenine...

Ay vaktinde yol görünür
Bir ahunun bohçasındaki sevdaya...