- Kategori
- Şiir
Aydınlık kuytularda

Kızıl karanlık sardı dört bir yanı
Denizler kudurdu, dalgalar kayalıkları dövdü durdu
Sarışın bir çocuk düştü ana rahmine
Son buldu kösnül bakışlar, sanki zaman durdu.
*
Direnemedi düştü ağaçtaki son elma
Elinde olmadan o da yerçekimine uydu
Sarışın bir çocuk düştü ana rahmine
Belki de verilen, geleceğe can suyuydu.
*
Gözyaşları silinmedi, biriktirildi, kutsandı
Yanaklar şefkat buldu nasırlı avuçlarda
Sarışın bir çocuk düştü ana rahmine
Her şeye inat, en aydınlık kuytularda.