Aynı gün hem komutan hem de hoca oldum..!

Zaman denen şu olgunun tam sırrını bilen yok. Nasıl bir şeydir, bir nesne midir yoksa fizik ötesi bir olgu mudur bilinmez. Kimileri 4.boyut dese de daha insanoğlu olarak sırrına pek hakim olduğumuzu söylemek zor. İşte bu zaman denen olgunun içinde bazı özel anlar olur, oluşma ihtimali çok çok küçüktür ama özel zaman dilimi geldiğinde bu an yaşanıverir.

İnternet üzerinden verdiğim 2.el kullanılmış bilgisayarı elden almak için arkadaşın verdiği İçerenköy' deki adrese gidip beklemeye başladım. Bekleyişim devam ederken az önce yanımdan geçip giden bir kişinin bana doğru baktığını gördüm. Satıcı arkadaş olmalı diyerek ben de bakışlarımı ona çevirdiğimde ikimizin yüzünde de:

"Seni tanıyorum..!"

ifadesi oluşmuştu. Bu kişi yanıma yaklaşırken ilk cümlesi:

* Komutanım nasılsınız, ben er İsmail, Şarkışla' dan.

Şöyle kalpten bir sarılıp, ayaküstü 5 dakika koyu bir muhabbete daldık. Eski günlere pek giremedik, çünkü o anılar pek ayaküstü muhabbetle bitecek cinsten değildi. İsmail' le vedalaşıp ben yine beklemeye koyuldum. Aradan çok geçmemişti ki hemen yanıbaşımda başka bir dost ses duyuldu.

*Hocam ne haber. Hayırdır burada kimi bekliyorsunuz.

Üniversite yıllarından gelen bu dost sesin sahibiyle de 2 dakika oracıkta muhabbet ettik. Garip bir zaman dilimiydi. On dakika içinde hem askerlik yıllarımı hem de üniversitede Araştırma Görevlisi olduğum yılları yeniden yaşamıştım. Koca bir günün kısa bir zaman diliminde bu kadar insan selinin içinde bu iki kişiyle benim karşılaşma ihtimalim kimbilir ne kadar küçüktü ama oluvermişti.

İçimden bir ses burada beklemeye devam edersen bu işin devamı gelecek demeye başlamıştı ki beklediğim arkadaş geliverdi. Ben de emaneti alıp oradan ayrıldım.

Keşke tüm karşılaşmalar böyle güzel ve sevdiğiniz kişilerle olsa...!

Hoşcakalın.