Aynılaşmak

Bilmem farkında mısınız? Gittikçe aynılaşıyoruz. Hangi şehre gitsek, hangi kasabaya yolumuz düşse, bizi belli markalar karşılıyor. Tabelalar, gitmelerimzi sorgulatıyor adeta; Biz gerçekten de bu kasabaya mı geldik, yoksa hâlâ yaşadığımız şehirde miyiz?

Oysa bir yerden başka bir yere gitmenin amacı, o bilinmeyeni tanımak değil midir? Yöresel yemekler tadılmalı, o bölgenin özellikleri keşfedilmelidir. İnsanının açtığı bakkaldan alış veriş edilmeli, lokantasındaki yemekler yenilmeli, tanımalı, tanışmalıdır. 

Şimdilerde, nereye gitseniz aynı markalar, standart yaşamlar, giysiler ve hatta koltuklar... Modernleşmenin, medeniyetin, elindeki değerlerin kıymetini bilerek, eskiyi koruyup yeniye uyarlamanın yaratıcılığı, keyfi nerede kaldı?

İtiraf ediyorum; şehirdeki yaşantımı gittiğim yerde de aynı standartta sürdürebilmek, alışkanlıklarımı beslerken, rahatlığımı coşturuyor. Belki de bu nedenle, itirazsız kalışlarımız. Bu nedenle aynılaşmaya ses çıkartmayışlarımız. 

Oysa, o yörenin bakkal amcasıyla selamlaşmanın, balıkçısındaki sohbetin, dondurmacısındaki lezzetin tadını, hiç bir yerde bulmamalıyız. Sadece oraya, orası her neresiyse, gittiğimizde bu güzelliklere kavuşabilmeliyiz. 

İkilemde mi kaldık şimdi? Ben alışkanlıklarımdan kurtulmayı, rahatımdan fedakârlık etmeyi tercih ediyorum o halde. Kasabanın kasabalığını bilmesini istiyorum. Köylerde marka istilasının yarattığı aynılaştırmayı sevmiyorum. 

Olduğu kadarla yetinmeyi öğrenmeyi, doğal hâlleri, Öz'ünde kalmayı, gittiğimi anlamayı istiyorum. 

Farklı olmanın özelliğindeki, güzellikleri keşfetmek ve yaşamak diyorum. 

Çimen Erengezgin