Ayrıldık... Cebren ve hile ile

19 Aralık 2004 sabahın beşinde ayaktayım, heyecandan uyuyamadım. Bugün benim düğün günüm. Çocukluğumdan beri hayalini kurduğum gelinliğimi giyeceğim bugün. Saçlarım, makyajım çok güzel olmalı, dünyanın en güzel kadını olmalıyım bugün. Bütün sevdiklerim yanımda olmalı ,herkes şahit olmalı mutluluğuma. Ayakkabılarımın altına bekar dostlarımın adını yazmalıyım, nikahta eşimin ayağına basmalıyım.... Eyvahh valilik uyarı yaptı, fırtına ve yağmurdan dışarı çıkılmaması yönünde anonslar geliyor radyodan.., ve kuaför salonunda elektrikler kesiliyor akşama geleceği söyleniyor.. Varsın olsun diyorum... Bugün benim düğün günüm, en mutlu günüm hiç birşey keyfimi kaçıramaz diyorum içimden. Sonra etraftan sen bereketli gelinsin diye iltifatlar duyuyorum. Herşeye rağmen çok rahatım, huzurluyum, mutluyum çünkü bugün benim en özel günüm..BUGÜN BENİM DÜĞÜN GÜNÜM.......

Daha dün gibi hatırlıyorum tam 7 yıl geçmiş halbuki.

5 Temmuz 2012 yine sabahın beşinde ayaktayım. Üzgünüm. Bugün benim en kötü günüm, bugün boşanma davamın karar günü. Bugün yaralıyım, bugün üzgünüm, bugün dardayım, bugün sanki kimsesizim. Ben bugün elsiz ayaksız yurtsuz yuvasız kalıyorum. Ne yazıkki kendi rızamla evet diyerek başladığım evliliğimi rızam dışı bitiriyorum. Kurduğum bütün hayaller yarım kaldı, geleceğe dair yaptığım tüm planları çöpe atıyorum bugün. Yandım ve çok acı çekiyorum. Kendim için, çocuklarım için ve eşim için acı çekiyorum. Evlilik gibi boşanmada medeni bir karar diyorlar bana bugün; ama bu medeni kararı veren ben değilim, eşim değil, çocuklarım değil.

Sene 2012... Ben Türkiye nin en büyük ve modern kentlerinden birinde eşimden ayrılıyorum, cebren ve hileyle...........