Ayrılık

Uyanırsın ya bazı sabahlar
Gökyüzü mavidir de gri görünür hani
Ayrılık zümrüt saplı bir bıçak gibi
Kalbine saplanmıştır sanki
Boğazında kupkuru bir hüzün
Yerlere düşecek gibidir yüzün
Bir suskunluk ki anlatılamaz dilde
Birden yaşlar konuşmaya başlar gözlerde
İşte bu mektubu nasıl yazdığımı anla
İnsan dost olamıyor bazen zamanla
Kavuşmamız belki uzak belki yakın
Ama bu sabah hiç tadı yok
İçtiğim sigarayla çayın

Cansın Erol