Oğlumdan annesine

Güzel anam benim.
Ceylan gözlüm, alçak gönüllüm.
Biraz önce telefondaydın.
Aramızdaki dağlara, ovalara of çektim.
Yapay sınırları yaratan insanlara.
Biraz kırgın geliyordu sesin,
Belli ki incinmiş yüreğin.
Boş ver anam,
Güneş daha geç batıyor bu günlerde.
Hani bahar geldi, kuşlar pencerende.
Kırgın yürekli martılar bile,
Daha bir şen sevişmekte.
Genç mehmetçikler, teskere verip,
Sevgililerine koşmakta belki de.
Boş ver anam aldırma, seni incitenlere.
İzin verme güzel gülüşünü donduranlara,
Ellerim sevgi dolu ellerine hasret
Ama sen varsın yüreğim de.
Ne mutluluk varsa senden var bende.
Boş ver anam hiç sıkma canını,
Unutma seni kalbinde, göz yaşın da yaşatanları.
Güneş daha geç batıyor şu sıralar,
Gök yüzü daha bir al, daha duygulu,
Sevenler daha aşık, çocuklar neşeli,
Tat ruhunla mevsimin güzelliğini.
Sen ki hayat verdin üç cana,
Sen ki savaştın yıllarca bir başına.
Sen ki kalbimizde yaşayanımızsın bizim,
Yoldaşı en zor günlerimizin.
Bir sigara yak deniz kıyısında.
Benim için bir şarkı tuttur ağırdan, ağırdan,
Eskiden aşımızı pişirirken söylediklerinden,
Sana çoğalır sevgiler sevdiklerinden.
Onun için boş ver anam.....

Murat Erol