Ayşe'ye kız verilmez!

Eskiden köye gittiğimde yaşlı amcalar sorarlardı.

“Kimin nesisin sen?”

“Ali Hocanın Hüseyin’in oğluyum!”

“Ne kadar da benziyorsun!”

Ben benzetemezdim! Millet benzetiyor!

Ama kadınlar bilirdi!

“Sen Kasım Dayı’nın Ayşe’nin oğlusun değil mi?”

“Evet teyze!”

“Ne kadar annene benziyorsun! Çok çok selam söyle annene!”

Anneme daha çok benzediğimin farkındaydım! Altı yıl üzerine doğduğum için özene bezene yapmıştı beni!

Ama yaşlı amcalar da benzetebildiklerine göre babamdan da bir şeyler almışım!

Yoksa “anana ne kadar benziyorsun” derlerdi!

Anneme benzememin zararını da görmüşümdür gençliğimde! Annem otoriter bir kadındı. Dediği dedikti! Çok yerde kısmetimi kapadı!

“ Ayşe Hanımın oğluna kız verilmez! Bir ayda bir deri bir kemik kalır kızım!”

Duyardım ötede beride!

“Anne, senin yüzünden evde kalacağım! Biraz mutedil görün mahalleye! Aslında iyi bir insansın ama mahallede yanlış tanıyorlar seni!”

“Kırk yıllık Ayşe’yi değiştiremezsin Ahmet! Neysem oyum!”

Geçen gün hanım söyledi bana!

“Zehra teyzenin çok selamı var sana!”

“Aleykümselâm da sevmezdi beni o kadın!”

“Olur mu çok severim Ahmet’i dedi! Annemi de çok severmiş!”

“Hadi lan! Kızını vermedi bana annemin yüzünden! Ayşe’ye kız verilmez demiş! Arada biz yandık!”

“Kader işte!”

“Ya! Kader!”