Az Kalsın Blog Yazıyordum!

Bilgisayarımın başına geçtim, bişey yazmak istiyorum blog adına. Hani bişey yazmak istiyorum derken, bişey yazmış olmak için değil elbette, sebep-sonuç ilişkisi içerisinde süregelen/sürüp giden, uzayın derinliklerinden değil, yazarın kendisinden , yaşadığı yerden, yamalı kıyafetinden, devrik cümlelerine düşen devinimli hayallerinden bahseden bir blog. Kişinin; kıskançlığını, hasetliğini, basitliğini, gerizekalılığını, salaklığını, silikliğini, hiçbirşeyliğini; özeleştiri yapmadan , tüm bunların suçunu absürd cümlelerle hayatın üzerine atmayan bir blog.

Yazarı hakkında; olduğu gibi bilgi verebilen bir blog, Yani, Yücel bir blog yazıyorsa; okuyucu hiç görmediği bu yazmaya çabalayan şahsı , yolda görse tanımaya yönelik yorumu kendinde bulacak mesela. Yer sofralarında yemek yiyerek büyümüş bir insanı, koteyl koteyl gezen biri gibi tanıtmayan bir blog.

Bakın bunları yazarken ne geldi aklıma; :) bir anımı anlatayım size.( sanal aleminde bu güzel yanı var, bişey anlatıyorsun doğal olarak ses seda yok, itiraz yok, zannediliyor ki, herkes anlatmanı istiyor. :) ) Efendim üniversite yılları işte, ikinci sınıftayım sanırım, harita mühendisliği bölümü olunca, derslerimizin çoğu arazide oluyor, ölçmeye dayalı uygulamalı dersler, neyse efendim uzatmayayım lafı. Bu arada aynı memleketten olan arkadaşlarımız da var .( Osmaniye). Bir gün kampus içinde dolanıp dururken. Bir grup çimen üzerine oturmuş sohbet ediyor, laylay lom muhabbeti işte. Aralarından biri “ayy mayyy” diye çığlık atıyor nazik nazik. Ne oluyor falan diye baktık, dedim herhalde kızlar girdi birbirine şaçşaça baş başa:) Neyse değilmiş. Anaaa bir baktık, bizim Osmaniyeli bayan bağırıyor, ne oldu? Dendi. Efendim Çimenlerin içinde böcek varmış, büyük ihtimalle iri bir karıncadır. Piton yılanı değilse şayet. :) Onun için bağırıp çağırırmış . Len dedim kendi kendime, oğlum yücel sus diyorum, bişey deme, sanane, kız kendi kendine nazik korkusunu ortaya koyup havasını atsın. Sen ne karışıyon diyom amma. Dayanamadım tabi ki;

Yücel:- Yahu Osmaniye’nin ilçesinin köyünde, yılanlarla, çıyanlarla, kurtla, kuşla, tavukla inekle, hatta kapınızı bekleyen kangal köpekleriyle mutlu mesut yaşamış bayan. Utanmıyor musun, bir karıncaya böcük demeye ve çığlık atmaya. Ayıp ayıp. Utanmasan ingilizce korkacan. Bu hareketi köyde yapsan; Anan seni eline alır; “Seni gavırın alacağı” deyip bir çuval laf söyleyip, saçını başını yolmaz mı senin? Benim doğurduğum beni mi beğenmiyor demez mi? vs vs.

Yani demek istediğim şu, kısaca. Efendim kendimiz olalım ya, neysek neyiz.kimsek kimiz. Kimene, banane ve sanane. Kim kime şirin görünmeye çalışıyor, kim kime aferin diyor, birinin aferini için mi olduğundan uzaklarda yaşıyor gözükmek? Bırakalım Allah aşkına. Şurada kilim içinde bir sürü deseniz. Olduğumuz gibi görünelim, arkadaşlıklarımız sağlam ve baki olsun.

Muhabbetlerimle. Tüh tam blog yazacaktım, konuyu unuttum. Hem bir çuvalda laf ettim. Bloğa cümle kalmadı. Neyse bir dahaki sefere hem konuyu hatırlayayım hemde biraz laf biriktireyim. Efendim sağlıcakla, mutlu, umutlu, başarılı kalın.

Daim muhabbet